Wróblewski Mirosław, Wolność zgromadzeń w czasie epidemii

Wolność zgromadzeń, chroniona przez Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej z 2.04.1997 r. – dalej Konstytucja RP, oraz prawo międzynarodowe pełni bardzo istotną funkcję w państwach demokratycznych. Umożliwia ona bowiem publiczne zademonstrowanie przez obywateli swoich poglądów, a także wyrażenie opinii na ważne i aktualne tematy. Wolność zgromadzeń w praktyce umożliwia masowe zamanifestowanie społecznego niezadowolenia, publiczną krytykę władz publicznych. Pełni więc także rolę demokratycznego wentylu bezpieczeństwa, przez który społeczeństwo daje upust swojemu niezadowoleniu. W związku z tym jest to fundamentalne w demokracji narzędzie obywatelskie. Z tych powodów, zarówno w orzecznictwie sądowym, jak i w doktrynie prawa konstytucyjnego, podkreśla się konieczność szczególnie restrykcyjnej oceny wprowadzanych ograniczeń wolności zgromadzeń publicznych. Dotyczy to także ograniczeń wprowadzanych w związku z koniecznością ochrony zdrowia publicznego. Wyjątkowa sytuacja związana z epidemią COVID-19 spowodowała wprowadzenie najpierw całkowitego zakazu zgromadzeń, zastąpionego od 29.05.2020 r. ograniczeniami o zróżnicowanym charakterze. Niniejsze opracowanie stanowi krótki przewodnik w tym zakresie.