Balicki Marcin, System patentowy drugiego rzędu - geneza i model w wybranych porządkach prawnych

W systemach patentowych kilkudziesięciu państw, w tym w polskim systemie patentowym, obok patentu na wynalazek można wyróżnić tzw. patent drugiego rzędu (ang. second tier patent). Takim mianem określa się prawo wyłączne przyznawane na rozwiązanie techniczne, które, co do zasady, nie jest wynalazkiem patentowalnym (głównie wskutek braku doniosłości technicznej), ale ze względu na inne jego cechy (np. użyteczność) uważa się je za warte objęcia ochroną. Innymi słowy, ustawodawca za niekorzystną z punktu widzenia prowadzonej przez siebie polityki gospodarczej uznaje sytuację, w której twórca rozwiązania technicznego albo uzyskuje na to rozwiązanie patent, albo nie uzyskuje żadnej ochrony. Czasem problem leży nie tyle w braku doniosłości technicznej rozwiązania, ile w tym, że jego znaczenie gospodarcze nie przystaje do czasochłonności i kosztochłonności postępowania patentowego, a więc, żeby z punktu widzenia zgłaszającego ochrona miała jakikolwiek sens, prawo wyłączne powinno być udzielone w jak najkrótszym czasie od złożenia wniosku do urzędu patentowego.