Tetłak Karolina, Rozliczanie straty zagranicznego zakładu na podstawie metody zaliczenia (kredytu podatkowego)

W umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę występują dwie metody eliminacji podwójnego opodatkowania: metoda zwolnienia (wyłączenia) i metoda zaliczenia (kredytu podatkowego). Celem artykułu jest porównanie regulacji w zakresie unikania podwójnego opodatkowania dochodu uzyskanego z tytułu prowadzenia działalności za granicą za pośrednictwem stałego zakładu na podstawie metody zwolnienia oraz metody zaliczenia. W artykule porównano zastosowanie tych metod w sytuacji, gdy działalność przedsiębiorstwa prowadzona poprzez zakład położony za granicą przynosi stratę. W przypadku metody proporcjonalnego zaliczenia polski rezydent podatkowy ma możliwość odliczenia w Polsce straty stałego zakładu ulokowanego za granicą poprzez uwzględnienie przychodów i kosztów zakładu przy obliczeniu swojego dochodu podlegającego opodatkowaniu w kraju, a następnie pomniejszenie podatku krajowego o podatek zapłacony w państwie źródła. Możliwość taka nie występuje w przypadku zastosowania metody zwolnienia, ponieważ przychody pochodzące ze źródeł zagranicznych i związane z nimi koszty uzyskania przychodów nie są włączone do podstawy opodatkowania podatkiem krajowym, chyba że likwidacja zakładu położonego w innym państwie członkowskim UE prowadziłaby do niemożności rozliczenia straty i naruszenia swobody przedsiębiorczości.