Kołodziejczak Małgorzata, Sobiech Agnieszka, Prawnie dopuszczalne postacie prowokacji

Prowokacja, jako złożony przejaw ludzkiej aktywności, jest szczególnie trudnym przedmiotem analiz prawnych oraz badań społecznych. Trudności te płyną z dwóch zasadniczych źródeł: po pierwsze, z wyraźnego nacechowania wartościującego opisywanej kategorii, powodującego silny rezonans społeczny, po drugie zaś - z samej (obiektywnej) istoty prowokacji, której eksplikacja jest kluczem do ukazania elementów konstytuujących tę kategorię, a w konsekwencji będących tu przedmiotem zainteresowania prawnych granic instrumentalnego posługiwania się prowokacją.

Dominujące w społecznej świadomości negatywne konotacje aksjologiczne, jakie ta kategoria powszechnie wywołuje, znajdują częściowo potwierdzenie w ogólnych definicjach słownikowych, które podkreślają najczęściej podstępny charakter takiego działania oraz ukryte („nieczyste”) intencje prowokatora. Dla W. Kopalińskiego prowokacja to „wyzwanie, umyślna zaczepka, podstępne judzenie, podpuszczanie kogoś do szkodliwych dla niego (lub dla osób...