Szulc Mirosław, Komercyjne wykorzystanie oznaczeń indywidualizujących osobę w znaku towarowym

Współczesny obrót gospodarczy, nacechowany wysokim poziomem konkurencji, wymaga od przedsiębiorcy podjęcia działań mających na celu wyróżnienie jego produktów lub usług. Z tego powodu stosuje się specyficzne oznaczenia swoich produktów, dla których może zostać przyznana ochrona – znaki towarowe. By w świadomości konsumentów połączyć istnienie danego produktu z działalnością konkretnego przedsiębiorstwa, towary są często oznaczane znakami towarowymi zawierającymi substrat nazwy lub firmy danego przedsiębiorcy. Wykorzystuje się także nazwiska i imiona (lub pseudonimy) znanych osób, które przyciągają uwagę potencjalnych klientów. Rodzi to interesującą sytuację, w której dochodzi do zderzenia ze sobą dwóch reżimów ochrony. Okoliczność ta jest szczególnie skomplikowana, gdy dany przedsiębiorca wykorzysta jedno z wymienionych powyżej dóbr osobistych, które do niego nie należy. Wskazanym zagadnieniom poświęcony jest niniejszy artykuł. Z uwagi na praktyczne różnice w zastosowaniu oznaczeń wykorzystujących różne dobra osobiste w pierwszej kolejności zostaną omówione regulacje odnoszące się do znaków towarowych w ogóle. Następnie analizie zostaną poddane zostaną regulacje nazwy i firmy. Ich łączne rozpatrywanie uzasadnione jest tym, że często się zdarza, iż wykorzystanie jednego z tych dóbr łączy się z posłużeniem się także drugim z nich w tym samym celu. Firma osoby prawnej będzie często zawierała właśnie nazwę osoby prawnej, która prowadzi dane przedsiębiorstwo. Refleksje poświęcone nazwisku (a także imieniu i pseudonimowi) nie muszą koniecznie pociągać za sobą takiego połączenia. Obok wykorzystywania nazwiska i firmy w znaku towarowym częstym przypadkiem jest bowiem wykorzystanie nazwiska osoby znanej, lecz całkowicie niezwiązanej z produkcją danego towaru czy wykonaniem usługi. Z tego też powodu analiza takich przypadków powinna zostać przeprowadzona oddzielnie.