Sanetra Walerian, Jednolitość orzecznictwa jako wartość sądowego stosowania prawa i rola Sądu Najwyższego w jej zapewnieniu

Jednolitość sądowego stosowania prawa jest traktowana jako podstawowa wartość samoistna sądowego stosowania prawa. J. Wróblewski wyróżnił wartości „wewnętrzne” (immanentne w normach stosowanego prawa) i wartości „zewnętrzne (zewnętrzne względem prawa), wartości „zasadnicze” (oceny niezrelatywizowane) oraz „instrumentalne” (oceny zrelatywizowane instrumentalnie), a także wartości „przeniesione” (przeniesione wartości prawa - wewnętrzne, zewnętrzne, zasadnicze i instrumentalne - na decyzje sądowego stosowania prawa, gdy decyzje te są zgodne z tym prawem), „samoistne” (nie transponują one ocen prawa na oceny jego stosowania) oraz wartości „pośrednie”. W jego ujęciu wartości „samoistne” sądowego stosowania prawa mają charakter „operacyjny” w tym sensie, że - w zasadzie - nie zależą od treści stosowanych norm prawnych oraz mają charakter „formalny” w tym sensie, że nie zależą od tego, czy i jak ocenia się stosowane normy prawa. Do wartości „samoistnych” zaliczył przy tym zgodność decyzji z...