Rozdział 1 - Normy przysługującej powierzchni mieszkalnej w osobnych kwaterach stałych i uprawnienia do dodatkowej powierzchni mieszkalnej - Wykonanie niektórych przepisów ustawy o zakwaterowaniu sił zbrojnych.

Monitor Polski

M.P.1990.15.117

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1996 r.

Rozdział  1

Normy przysługującej powierzchni mieszkalnej w osobnych kwaterach stałych i uprawnienia do dodatkowej powierzchni mieszkalnej

§ 1. Ilekroć w zarządzeniu jest mowa o ustawie bez bliższego określenia, rozumie się przez to ustawę z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych (Dz. U. z 1989 r. Nr 52, poz. 309).

§ 2. W zależności od posiadanego stopnia wojskowego, zajmowanego stanowiska służbowego i stanu rodzinnego ustala się następujące normy powierzchni mieszkalnej osobnych kwater stałych, o których mowa w art. 8 ustawy zwanych dalej "kwaterami":

1) dla generałów (równorzędnych) oraz dla innych oficerów zajmujących etatowe stanowiska generałów (równorzędnych):

a) samotnych - kwatera o powierzchni mieszkalnej do 30 m²,

b) posiadających rodziny - 21-30 m² powierzchni mieszkalnej

- nie mniej niż dwa pokoje z kuchnią;

2) dla oficerów starszych, a także innych żołnierzy zawodowych zajmujących etatowe stanowiska pułkowników lub stanowiska nauczycieli akademickich albo stanowiska naukowe w jednostkach badawczo-rozwojowych, jak również sędziów i prokuratorów:

a) samotnych - kwatera o powierzchni mieszkalnej do 20 m²,

b) posiadających rodziny - 14-20 m² powierzchni mieszkalnej

- nie mniej niż jeden pokój z kuchnią;

3) dla żołnierzy zawodowych do stopnia kapitana włącznie:

a) samotnych - samodzielny pokój (kawalerka),

b) posiadających rodziny - 7-10 m² powierzchni mieszkalnej

§ 3. Uprawnienia emeryta i rencisty wojskowego do powierzchni mieszkalnej kwatery ustala się tak, jak dla żołnierza zawodowego, przy uwzględnieniu stopnia wojskowego i zajmowanego stanowiska służbowego - w dniu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej oraz aktualnego stanu rodzinnego.

§  4.

1. Norma powierzchni mieszkalnej kwatery dla członków rodzin osób wymienionych w § 2 i 3 oraz o których mowa w art. 12 ustawy wynosi 7-10 m².

2. Młodym bezdzietnym małżeństwom przyznaje się także normę powierzchni mieszkalnej określoną w ust. 1 należną ich przyszłemu dziecku. Za młode małżeństwo uważa się małżonków, z których żadne nie przekroczyło 35 lat życia, otrzymujących pierwszą kwaterę.

§ 5. Normy zaludnienia dla osób otrzymujących lokale przeznaczone na zakwaterowanie stałe żołnierzy w trybie określonym w art. 16 i 17 ustawy lub jako zamienne lokale mieszkalne albo zastępcze pomieszczenia mieszkalne - określają przepisy Prawa lokalowego.

§  6.

1. Niezależnie od norm powierzchni mieszkalnej kwatery, ustalonych zgodnie z § 2-5, garnizonowe organy kwaterunkowo-budowlane uwzględniają uprawnienia do dodatkowej powierzchni mieszkalnej:

1) przyznane na stałe ze względu na stan zdrowia emerytom i rencistom wojskowym, jak również członkom rodziny żołnierzy zawodowych, emerytów i rencistów wojskowych uwzględnianym przy ustalaniu rozmiaru kwatery,

2) w miarę możliwości, inne niż określone w pkt 1, przysługujące na podstawie odrębnych przepisów emerytom i rencistom wojskowym, jak również małżonkom osób uprawnionych.

2. Uprawnienie do korzystania z dodatkowej powierzchni mieszkalnej z innego tytułu niż przyznane na stałe ze względu na stan zdrowia nie stwarza uprawnień do innych świadczeń ze strony wojska, a w szczególności do równoważnika pieniężnego na remont kwatery oraz do pomocy finansowej z budżetu centralnego, w części dotyczącej Ministerstwa Obrony Narodowej, na budownictwo mieszkaniowe.

3. Dodatkowa powierzchnia mieszkalna, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, wynosi 7-10 m², z tym że należy dążyć, aby łącznie z powierzchnią przysługującą na podstawie § 2-5 stanowiła osobny pokój.

§ 7. Uprawnienie do korzystania z dodatkowej powierzchni mieszkalnej przyznają:

1) ze względu na stan zdrowia osobom uprawnionym do wojskowej pomocy leczniczej - wojskowe komisje lekarskie,

2) z innych tytułów lub osobom nieuprawnionym do wojskowej pomocy leczniczej - inne właściwe organy.

§  8.

1. Nie realizuje się uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej przyznanych żołnierzom zwolnionym następnie z zawodowej służby wojskowej, jeżeli zajmują kwatery zgodnie z normami określonymi w § 2 pkt 1 i 2.

2. Nie można odmówić uznania uprawnienia do dodatkowej powierzchni mieszkalnej, jeżeli osoba posiadająca takie uprawnienia faktycznie zajmuje już dodatkową powierzchnię.

§  9.

1. Jedna osoba może korzystać z uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej tylko z jednego tytułu. Przy zbiegu uprawnień z różnych tytułów osoba ta ma prawo wyboru jednego z tych uprawnień.

2. W razie zbiegu uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej wśród osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, uprawnienie takie może być realizowane tylko przez dwie osoby.

§ 10. Nie dokonuje się poprawy warunków mieszkaniowych z tytułu uzyskania uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej, jeżeli liczba pokoi w zajmowanej kwaterze odpowiada liczbie zamieszkałych osób uprawnionych i uwzględnionych przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej kwatery.

§  11.

1. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej przysługującej osobie uprawnionej do kwatery na równi z dziećmi własnymi traktuje się dzieci przysposobione oraz obce przyjęte na wychowanie na podstawie orzeczenia sądu opiekuńczego, jak również dzieci małżonka, zwane dalej "dziećmi" jeżeli odpowiadają warunkom określonym w art. 9 ust. 3 pkt 2 ustawy.

2. Dziecko, które założyło odrębną rodzinę (art. 9 ust. 3 pkt 2 ustawy), uwzględnia się przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej kwatery do ukończenia 25 lat życia, pod warunkiem, że oboje małżonkowie uczęszczają do szkoły i pozostają na utrzymaniu osoby uprawnionej.

3. Za założenie przez dziecko odrębnej rodziny, o której mowa w ust. 2, uważa się zawarcie związku małżeńskiego.

§  12.

1. Rodziców żołnierza i jego małżonka uwzględnia się przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej pod warunkiem pozostawania z żołnierzem we wspólnym gospodarstwie domowym i na jego utrzymaniu (art. 9 ust. 3 pkt 3 ustawy).

2. Uważa się, że rodzice pozostają na utrzymaniu żołnierza, jeżeli:

1) dochód uzyskiwany przez nich nie przekracza na jedną osobę kwoty najniższej emerytury określonej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, a ponadto

2) przekroczyli wiek 60 lat - mężczyzna i 55 lat - kobieta albo zostali zaliczeni do jednej z grup inwalidów.

3. Warunek pozostawania rodziców we wspólnym gospodarstwie domowym z żołnierzem nie jest wymagany, gdy otrzymuje on kwaterę po raz pierwszy lub w związku z poprawą warunków mieszkaniowych, a rodzice opróżnią i przekażą zajmowane dotychczas mieszkanie do dyspozycji właściwego terenowego organu administracji państwowej (spółdzielni mieszkaniowej, zakładu pracy).

4. Przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej kwatery nie uwzględnia się rodziców, którzy posiadają dom jednorodzinny bądź lokal stanowiący odrębną nieruchomość lub zbyli posiadane prawo do domu (lokalu), z wyjątkiem zbycia na rzecz Skarbu Państwa.

§  13.

1. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej kwatery przysługującej kapelanowi wojskowemu uwzględnia się osobę prowadzącą gospodarstwo domowe (pomoc domową). Osobę tę uwzględnia się przy ustaleniu powierzchni również po przejściu kapelana na emeryturę (rentę) wojskową. Warunkiem uwzględnienia pomocy domowej jest zawarcie z nią i zgłoszenie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych umowy o pracę oraz zameldowanie jej na pobyt stały i zamieszkiwanie z kapelanem.

2. Przepis ust. 1 stosuje się także do innych osób uprawnionych, jeżeli zatrudnienie pomocy domowej w gospodarstwie wynika z potrzeb tej osoby i jej rodziny.

3. Za okoliczności uzasadniające zatrudnienie w gospodarstwie pomocy domowej (ust. 2) uważa się konieczność zapewnienia stałej opieki:

1) emerytowi lub renciście wojskowemu, zaliczonemu do I grupy inwalidów,

2) dziecku:

a) do lat 7 lub

b) bez względu na wiek, jeżeli zostało zaliczone do jednej z grup inwalidów,

3) nieporadnej osobie starszej, będącej członkiem rodziny osoby uprawnionej do kwatery.

4. Uwzględnienie pomocy domowej przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej przysługującej osobie określonej w ust. 2 nie stwarza uprawnień do innych świadczeń ze strony wojska, a w szczególności do równoważnika pieniężnego na remont kwatery i do pomocy finansowej z budżetu centralnego, w części dotyczącej Ministerstwa Obrony Narodowej, na budownictwo mieszkaniowe.

§  14.

1. Decyzję o uwzględnieniu rodziców lub pomocy domowej przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej kwatery wydaje (cofa) garnizonowy organ kwaterunkowo-budowlany.

2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, dotycząca rodziców zachowuje ważność również w wypadku, gdy po jej wydaniu nastąpi wzrost dochodów rodziców albo cofnięcie orzeczenia o zaliczeniu do jednej z grup inwalidów.

§  15.

1. Jeżeli w związku ze śmiercią uprawnionej osoby (art. 12 ustawy) prawo do kwatery nabywa dwóch lub więcej członków rodziny, przysługuje im ono łącznie do jednej kwatery; prawo to wygasa w razie utraty uprawnień do renty.

2. W wypadku określonym w ust. 1 użytkownikiem kwatery staje się małżonek po zmarłym żołnierzu zawodowym, emerycie lub renciście wojskowym, a w razie braku małżonka - najstarsze pełnoletnie dziecko lub w dalszej kolejności inny członek rodziny. Pozostałe osoby uprawnione do wojskowej renty rodzinnej uwzględnia się przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej.

3. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej dla członków rodziny, o których mowa w ust. 1, nie uwzględnia się ich małżonków, dzieci i innych członków rodziny tych osób.

§ 16. Osoba uprawniona do kwatery (najemca) jest obowiązana niezwłocznie powiadomić garnizonowy organ kwaterunkowo-budowlany o wszelkich zmianach mających wpływ na uprawnienia do powierzchni mieszkalnej kwatery (lokalu).