Art. 8. - Zmiana ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2022.91

Akt obowiązujący
Wersja od: 14 stycznia 2022 r.
Art.  8. 
1. 
Jeżeli postępowanie w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, o którym mowa w art. 114 ust. 1 lub art. 126 ustawy zmienianej w art. 1, wszczęte przed dniem 1 stycznia 2021 r. nie zostało zakończone decyzją ostateczną do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, cudzoziemcowi, który złożył wniosek w tej sprawie, udziela się tego zezwolenia, z wyłączeniem okoliczności gdy:
1)
obowiązuje wpis danych cudzoziemca do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany;
2)
dane cudzoziemca znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu;
3)
sprzeciwiają się temu względy obronności, bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego lub zobowiązania wynikające z postanowień ratyfikowanych umów międzynarodowych obowiązujących Rzeczpospolitą Polską.
2. 
Zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, o którym mowa w art. 114 ust. 1 lub art. 126 ustawy zmienianej w art. 1, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, udziela się na okres 2 lat, licząc od dnia wydania decyzji. Do określenia okresu, na jaki udziela się zezwolenia, stosuje się przepis art. 57 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735, 1491 i 2052).
3. 
Przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1)
termin złożenia wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, o którym mowa w art. 114 ust. 1 lub art. 126 ustawy zmienianej w art. 1, został zachowany i wniosek nie zawiera braków formalnych lub braki formalne zostały uzupełnione w terminie, z uwzględnieniem ust. 11;
2)
cudzoziemiec zadeklarował we wniosku o udzielenie mu zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, o którym mowa w art. 114 ust. 1 lub art. 126 ustawy zmienianej w art. 1, że celem jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest wykonywanie pracy, lub taką deklarację złożył wobec organu prowadzącego postępowanie najpóźniej w dniu 31 grudnia 2020 r.
4. 
Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli postępowanie było prowadzone mimo istnienia podstaw do odmowy jego wszczęcia, o których mowa w art. 99 ust. 1 lub 1a lub art. 116 ustawy zmienianej w art. 1.
5. 
Przepis ust. 1 stosuje się także do postępowań w nim wymienionych, które były w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy zawieszone, pod warunkiem ich podjęcia w terminie 3 miesięcy od dnia jej wejścia w życie.
6. 
Zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, o którym mowa w art. 114 ust. 1 lub art. 126 ustawy zmienianej w art. 1, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, udziela wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca w dniu złożenia wniosku o udzielenie tego zezwolenia, a jeżeli doszło do zmiany miejsca pobytu cudzoziemca przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy - ze względu na to miejsce pobytu, albo Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców - w drugiej instancji.
7. 
Do ustalenia okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 3, przez organ właściwy do udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, o którym mowa w art. 114 ust. 1 lub art. 126 ustawy zmienianej w art. 1, stosuje się przepisy art. 109 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym.
8. 
Jeżeli w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, wymóg uzyskania informacji w trybie określonym w art. 109 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym został spełniony, a po wejściu w życie niniejszej ustawy ujawniły się okoliczności uzasadniające ponowne wystąpienie o przekazanie informacji, czy wjazd cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jego pobyt na tym terytorium mogą stanowić zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, właściwy do udzielenia zezwolenia organ ponownie zwraca się o takie informacje.
9. 
W przypadkach, o których mowa w ust. 7 i 8, wystąpienie o przekazanie informacji i ich przekazanie w trybie określonym w art. 109 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym mogą odbywać się za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
10. 
W zezwoleniu na pobyt czasowy i pracę, o którym mowa w art. 114 ust. 1 lub art. 126 ustawy zmienianej w art. 1, udzielonym w przypadku, o którym mowa w ust. 1, poza okresem ważności zamieszcza się pouczenie o uprawnieniach i obowiązkach, o których mowa w art. 9, oraz o kontroli, o której mowa w art. 11 ust. 1.
11. 
Jeżeli wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, o którym mowa w art. 114 ust. 1 lub art. 126 ustawy zmienianej w art. 1, wpłynął do urzędu wojewódzkiego przed dniem 1 stycznia 2021 r. i do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy cudzoziemiec nie stawił się osobiście w tym urzędzie, a wojewoda do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie wezwał do osobistego stawiennictwa na podstawie art. 105 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, nie stosuje się wymogów osobistego złożenia wniosku i przedstawienia ważnego dokumentu podróży przy złożeniu wniosku. W uzasadnionych przypadkach wojewoda może w toku postępowania wezwać cudzoziemca do przedłożenia ważnego dokumentu podróży lub jego kopii lub do przedłożenia innego dokumentu stwierdzającego tożsamość, jeżeli zachodzi przypadek, o którym mowa w art. 106 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1.
12. 
Przez osobiste złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 11, rozumie się osobiste stawiennictwo wnioskodawcy w urzędzie wojewódzkim, w którym jest składany wniosek.
13. 
W przypadku, o którym mowa w ust. 11, nie stosuje się przepisów art. 99 ust. 1a i art. 106 ust. 5 ustawy zmienianej w art. 1.
14. 
W przypadku, o którym mowa w ust. 11, wojewoda nie umieszcza w dokumencie podróży odcisku stempla potwierdzającego złożenie wniosku.
15. 
Cudzoziemcowi, któremu udzielono zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, o którym mowa w art. 114 ust. 1 lub art. 126 ustawy zmienianej w art. 1, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, w warunkach niestosowania wymogu osobistego stawiennictwa w urzędzie wojewódzkim, pierwszą kartę pobytu wydaje się z urzędu pod warunkiem pobrania od niego odcisków linii papilarnych, chyba że odrębne przepisy zwalniają z tego wymogu.