Dział 10 - Postanowienia przejściowe i końcowe. - Prawo przemysłowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.53.468

Akt utracił moc

Wersja od: 21 sierpnia 1963 r.

Dział  X.

Postanowienia przejściowe i końcowe.

Art.  195.

Do spraw, co do których wdrożono postępowanie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, należy stosować pod względem właściwości władz, postępowania i środków prawnych dotychczasowe ustawy.

Art.  196. ¹⁹⁷

Na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego oraz górnośląskiej części województwa śląskiego ogranicza się ustaloną niniejszem rozporządzeniem właściwość władz przemysłowych o tyle, że przekazuje się:

w miastach, niewyłączonych z powiatów, a liczących ponad 10.000 mieszkańców, zarządom miejskim: załatwianie spraw dotyczących zgłaszania przemysłu (art. 7, 144, 147), zatwierdzanie projektów urządzeń zakładów przemysłowych z wyjątkiem zakładów przemysłowych, określonych w art. 16 i 132 ust. 1 l. 4,

sprawy, dotyczące zaniechania prowadzania przemysłu, zmiany lokalu przemysłowego, otworzenia filji (art. 36 i 37),

sprawy, dotyczące zgłaszania prowadzenia przemysłu przez zastępcę lub dzierżawcę, na rachunek wdowy lub małoletnich spadkobierców, na rachunek masy konkursowej lub spadkowej (art. 38 i 40),

prowadzenie rejestrów uprawnień i zakładów przemysłowych;

nadto zatwierdzanie statutów i zmian statutów korporacyj (art. 74 i 99) oraz tych związków korporacyj, których okrąg nie rozciąga się poza terytorjum województwa (art. 104 i 109) - z zastosowaniem dotychczas obowiązujących przepisów o postępowaniu uchwałowem i sporno-administracyjnem.

Na obszarze województw: warszawskiego, łódzkiego, kieleckiego, lubelskiego, białostockiego, poleskiego, nowogródzkiego, wileńskiego, wołyńskiego, tarnopolskiego, stanisławowskiego, lwowskiego, krakowskiego i cieszyńskiej części województwa śląskiego ogranicza się ustaloną rozporządzeniem niniejszem właściwość władz przemysłowych o tyle, że załatwianie spraw, wymienionych w ust. 1, przekazuje się w zleconym zakresie nie mającym uprawnień władzy przemysłowej I instancji (art. 131) zarządom miejskim tych miast z pośród liczących ponad 10.000 mieszkańców, które oznaczy rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu, wydane w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych. Pomimo takiego przekazania dotychczasowa właściwość w tych sprawach władzy przemysłowej wojewódzkiej, jako władzy odwoławczej, nie ulega zmianie.

Art.  197.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Ministrowi Przemysłu i Handlu w porozumieniu z właściwymi ministrami.

Art.  198. ¹⁹⁸

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie w sześć miesięcy po dniu jego ogłoszenia. Rada Ministrów może jednak w drodze rozporządzenia odroczyć ten termin ogólnie lub dla poszczególnych województw, najwyżej wszakże na trzy dalsze miesiące.

Z dniem wejścia w życie tego rozporządzenia tracą moc obowiązującą sprzeczne z niem postanowienia ustaw i rozporządzeń.

Do czasu wydania nowej ustawy naftowej pozostają w mocy rozporządzenia: 1) Ministra Przemysłu i Handlu w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych z dnia 28 kwietnia 1923 r. w przedmiocie koncesjonowania przemysłu zbierania i łapania kału ropnego i ropy naftowej (Dz. U. R. P. Nr 49, poz. 348),·2) austrjackiego Ministra Handlu w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych z dnia 23 marca 1910 r. w sprawie ustanowienia warunku koncesji dla przemysłu przerabiania ropy i przemysłu rozsprzedaży nafty zapomocą wozów beczkowych (Dz. u. p. Nr 62) i z dnia 16 września 1909 r. w sprawie ustanowienia warunku koncesji dla przemysłowych przedsiębiorstw magazynowania ropy i zakładów dla tłoczenia ropy oraz postępowania przy zatwierdzaniu zakładów przemysłowych dla tłoczenia ropy (Dz. u. p. Nr 143) z tem,

1) że moc obowiązującą wyżej wymienionych rozporządzeń rozszerza się na cały obszar Państwa;

2) że koncesje, wymienione w wyżej powołanych rozporządzeniach, nadają wyższe urzędy górnicze;

3) że zatwierdzanie projektów urządzenia wytwórni gazoliny oraz zakładów przemysłowych, służących do prowadzenia przemysłu, objętego rozporządzeniami, wymienionemi powyżej, należy do władz górniczych, a mianowicie, jeżeli chodzi o destylarnie i rafinerje olejów mineralnych i o zakłady magazynowania i transportu ropy, do wyższych urzędów górniczych; zaś jeżeli chodzi o zakłady pozostałe - do okręgowych urzędów górniczych;

4) że przy zatwierdzaniu projektów urządzenia zakładów przemysłowych wyżej określonych (pkt. 3) władze górnicze stosują postępowanie, przewidziane w art. 17-27;

5) że Minister Przemysłu i Handlu, z zastrzeżeniem postępowania, przewidzianego w art. 17 - 27, może przenieść w drodze rozporządzenia kompetencje wyższych urzędów górniczych na okręgowe urzędy górnicze, jak również w drodze rozporządzenia określić, jakie kwalifikacje mają posiadać osoby, sprawujące kierownictwo ruchu lub kierownictwo działów technicznych w zakładach, wymienionych w pkt. 3.

Osoby, które prowadzą samoistnie rzemiosło na zasadzie praw nabytych (art. 3 ust. 2) i nie posiadają kart rzemieślniczych w formie, określonej w art. 147 ust. 2, są zobowiązane zgłosić się do władzy przemysłowej I instancji w terminie do dnia 1 stycznia 1935 roku z równoczesnem okazaniem zaświadczenia właściwej izby rzemieślniczej o posiadaniu uprawnienia przemysłowego. Władza przemysłowa I instancji wyda tym rzemieślnikom karty rzemieślnicze w formie, określonej w art. 147 ust. 2, z zaznaczeniem na karcie, że wydano ją na zasadzie nabytego prawa do samoistnego prowadzenia rzemiosła danego rodzaju.

W okresie pięcioletnim po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia należy uważać za dowód uzdolnienia zawodowego do samoistnego prowadzenia rzemiosła także zaświadczenie urzędu gminnego, stwierdzające, że odnośna osoba pracowała u rzemieślnika, prowadzącego samoistnie dane rzemiosło, bezpośrednio przed zgłoszeniem (art. 144) przez lat pięć.

W miarę potrzeby Minister Przemysłu i Handlu może przedłużyć pięcioletni okres przejściowy, wskazany w poprzednim ustępie, najwyżej o dalsze pięć lat.

Na obszarze górnośląskiej części województwa śląskiego postanowienie ust. 2 art. 51 może nie być stosowane w poszczególnych przypadkach do dnia 1 lipca 1937 r. w odniesieniu do osób, zamieszkałych na tym obszarze nieprzerwanie od dnia 14 czerwca 1922 r.

¹⁹⁷ Art. 196:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 17 marca 1932 r. (Dz.U.32.29.293) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 7 kwietnia 1932 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 74 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

¹⁹⁸ Art. 198:

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 marca 1932 r. (Dz.U.32.29.293) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 7 kwietnia 1932 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 75 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

Z dniem 1 listopada 1954 r. znosi się przewidzianą w art. 198 właściwość urzędów górniczych w sprawach dotyczących rafinerii olejów mineralnych i ich zakładów pomocniczych, zachowując tę właściwość odnośnie do urządzeń pomocniczych dla kopalni ropy naftowej i gazu ziemnego, jako gazoliniarni, urządzeń stabilizacyjnych, transportowych i magazynowych oraz łapeczek do zbierania ropy i kału ropnego. W sprawach tych właściwe są okręgowe urzędy górnicze. Zobacz art. 150a dekretu z dnia 6 maja 1953 r. Prawo górnicze (Dz.U.53.29.113).