Odpowiedzialność karna za przestępstwa przeciw własności społecznej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1959.36.228

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1967 r.

USTAWA

z dnia 18 czerwca 1959 r.

o odpowiedzialności karnej za przestępstwa przeciw własności społecznej.

Art.  1.

§ 1. Kto kradnie, przywłaszcza sobie, wyłudza lub w jakikolwiek inny sposób zagarnia mienie społeczne, podlega karze więzienia do lat 5 i karze grzywny.

§ 2. Jeżeli wartość zagarniętego mienia nie przekracza 300 złotych, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary pozbawienia wolności.

Art.  2.

§ 1. Kto zagarnia mienie społeczne, nad którym sprawuje zarząd albo za którego ochronę, przechowanie lub zabezpieczenie jest odpowiedzialny w związku z zajmowanym stanowiskiem albo sprawowaną funkcją, podlega karze więzienia od lat 2 do lat 10 i karze grzywny.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto zagarnia mienie społeczne:

a) działając w zorganizowanej grupie przestępczej lub

b) dokonując kradzieży z włamaniem.

§ 3. Jeżeli wartość zagarniętego mienia nie przekracza 2.000 złotych, sąd może wymierzyć karę więzienia poniżej lat 2 i karę grzywny.

Art.  3.

§ 1. Kto zagarnia mienie społeczne używając przemocy albo grożąc użyciem natychmiastowego gwałtu na osobie, albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 3 i karze grzywny.

§ 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 posługuje się bronią lub innym niebezpiecznym narzędziem, podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 i karze grzywny lub karze więzienia dożywotniego i karze grzywny albo karze śmierci.

Art.  4.

§ 1. Kto nabywa lub w jakimkolwiek celu przyjmuje mienie społeczne wiedząc, że zostało uzyskane przez zagarnięcie, albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia, podlega karze więzienia do lat 5 i karze grzywny.

§ 2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia przestępstwa określonego w § 1 stałe źródło dochodu albo jeżeli dopuszcza się tego przestępstwa w stosunku do mienia społecznego, którego wartość wynosi ponad 50.000 złotych, podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 i karze grzywny nie niższej niż 30.000 złotych.

Art.  5.

§ 1. Kto w celu zagarnięcia dokonuje wyrębu drzewa w lesie, stanowiącym mienie społeczne, albo kto w jakikolwiek sposób zagarnia z lasu, stanowiącego mienie społeczne, drzewo wyrąbane lub powalone, podlega odpowiedzialności karnej według przepisów niniejszej ustawy.

§ 2. Odpowiedzialności karnej według przepisów niniejszej ustawy podlega również, kto nabywa lub w jakimkolwiek celu przyjmuje drzewo zagarnięte z lasu, stanowiącego mienie społeczne, wiedząc, że zostało zagarnięte, albo pomaga do zbycia lub ukrycia takiego drzewa.

§ 3. 1 (uchylony).

§ 4. W razie skazania za czyn określony w § 1 lub 3 orzeka się obowiązek zwrotu podwójnej wartości zagarniętego drzewa.

Art.  6.

Kto, będąc już skazany za zagarnięcie mienia społecznego lub indywidualnego w ciągu 5 lat po odbyciu kary w całości lub przynajmniej w trzeciej części, a jeżeli kary nie odbył nawet w tej części lub w ogóle jej nie odbywał - w ciągu 5 lat od dnia prawomocnego skazania dopuszcza się przestępstwa:

a) określonego w art. 1 § 1 - podlega karze więzienia od roku do lat 10 i karze grzywny; jeżeli wartość zagarniętego mienia nie przekracza 300 złotych, sąd może wymierzyć karę więzienia do lat 3 i karę grzywny;

b) określonego w art. 2 § 1 i 2 - podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 3 i karze grzywny; jeżeli wartość zagarniętego mienia nie przekracza 2.000 złotych, sąd może wymierzyć karę więzienia do lat 5 i karę grzywny.

Art.  7.

§ 1. Kto, będąc już skazany za podobne przestępstwo, dopuszcza się czynu określonego w art. 4 § 1 w ciągu 5 lat po odbyciu kary w całości lub przynajmniej w trzeciej części, a jeżeli kary nie odbył nawet w tej części lub w ogóle jej nie odbywał - w ciągu pięciu lat od dnia prawomocnego skazania, podlega karze więzienia na czas od lat 2 do lat 10 i karze grzywny; jeżeli wartość przedmiotu przestępstwa nie przekracza 300 złotych, sąd może wymierzyć karę więzienia do lat 5 i karę grzywny.

§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się tego przestępstwa w stosunku do mienia społecznego, którego wartość wynosi ponad 50.000 złotych - podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 i karze grzywny nie niższej niż 30.000 złotych.

Art.  8.

W sprawach o przestępstwa określone w niniejszej ustawie nie stosuje się warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, chyba że sąd ze względu na wyjątkowe okoliczności danego przypadku uzna zawieszenie wykonania kary za celowe. W takim jednak przypadku sąd może zawiesić wykonanie kary tylko wtedy, gdy szkoda zrządzona przestępstwem została w całości pokryta.

Art.  9.

Tracą moc dekrety:

1) z dnia 4 marca 1953 roku o wzmożeniu ochrony własności społecznej (Dz. U. Nr 17, poz. 68),

2) z dnia 4 marca 1953 roku o ochronie własności społecznej przed drobnymi kradzieżami (Dz. U. Nr 17, poz. 69),

3) z dnia 23 grudnia 1954 r. o zmianie niektórych przepisów o ochronie własności społecznej (Dz. U. Nr 57, poz. 283).

Art.  10. ²

(uchylony).

Art.  11.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ Art. 5 § 3 uchylony przez art. 30 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o przekazaniu niektórych drobnych przestępstw jako wykroczeń do orzecznictwa karno-administracyjnego (Dz.U.66.23.149) z dniem 1 stycznia 1967 r.

² Art. 10 uchylony przez art. 44 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. o zagospodarowaniu lasów i nieużytków nie stanowiących własności Państwa oraz niektórych lasów i nieużytków państwowych (Dz.U.60.29.166) z dniem 1 października 1960 r.