Tytuł 1 - POSTANOWIENIA OGÓLNE - Konwencja sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wzajemnej pomocy i współpracy między administracjami celnymi. Bruksela.1997.12.18.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2008.6.31

Akt obowiązujący

Wersja od: 2 lutego 2006 r.

TYTUŁ  I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

ARTYKUŁ  1

Zakres obowiązywania

1. Bez uszczerbku dla kompetencji Wspólnoty, Państwa Członkowskie Unii Europejskiej udzielają sobie pomocy wzajemnej i współpracują za pośrednictwem swoich administracji celnych w celu:

- zapobiegania naruszeniom krajowych przepisów celnych i wykrywania tych naruszeń, oraz

- ścigania i karania naruszeń wspólnotowych lub krajowych przepisów celnych.

2. Bez uszczerbku dla art. 3, niniejsza Konwencja nie ma wpływu na postanowienia mające zastosowanie do pomocy wzajemnej w sprawach karnych między organami sądowymi, na bardziej korzystne postanowienia umów dwustronnych albo wielostronnych między Państwami Członkowskimi regulujące współpracę, przewidzianą w ust. 1 między organami celnymi lub innymi właściwymi władzami Państw Członkowskich, jak również na porozumienia zawarte w tej samej dziedzinie na podstawie jednolitego prawodawstwa lub szczególnej procedury przewidującej wzajemne stosowanie środków pomocy wzajemnej.

ARTYKUŁ  2

Uprawnienia

Administracje celne stosują niniejszą Konwencję w granicach kompetencji przyznanych im na mocy przepisów prawa krajowego. Żadne postanowienie niniejszej Konwencji nie może być interpretowane jako zmiana uprawnień powierzonych administracjom celnym, w rozumieniu niniejszej Konwencji, na mocy przepisów prawa krajowego.

ARTYKUŁ  3

Stosunek do pomocy wzajemnej udzielanej przez organy sądowe

1. Niniejsza Konwencja dotyczy pomocy wzajemnej i współpracy w ramach dochodzeń karnych dotyczących naruszeń krajowych i wspólnotowych przepisów celnych oraz pozostającej w zakresie jurysdykcji organu wnioskującego na podstawie przepisów prawa krajowego danego Państwa Członkowskiego.

2. Jeśli postępowanie karne prowadzone jest przez organ sądowy albo pod jego kierownictwem, organ ten ustala czy wnioski w sprawie pomocy wzajemnej lub współpracy należy składać na podstawie przepisów dotyczących pomocy wzajemnej w sprawach karnych czy na podstawie niniejszej Konwencji.

ARTYKUŁ  4

Definicje

Do celów niniejszej Konwencji stosuje się następujące definicje:

1. "krajowe przepisy celne": wszystkie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne Państwa Członkowskiego, których zastosowanie podlega, w całości lub częściowo, jurysdykcji administracji celnej tego Państwa Członkowskiego w odniesieniu do:

- przepływu transgranicznego towarów podlegającego zakazom, ograniczeniom lub kontroli, w szczególności na podstawie art. 36 i 223 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską;

- niezharmonizowanej akcyzy;

2. "wspólnotowe przepisy celne":

- ogół przepisów prawa wspólnotowego i powiązanych przepisów wykonawczych regulujących przywóz, wywóz, tranzyt i obecność towarów będących przedmiotem handlu między Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi, jak również między Państwami Członkowskimi w przypadku towarów nieposiadąjących statusu wspólnotowego w rozumieniu art. 9 ust. 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską lub towarów podlegających dodatkowym kontrolom lub badaniom dla uzyskania statusu wspólnotowego;

- ogół przepisów przyjętych na szczeblu Wspólnoty w ramach wspólnej polityki rolnej i przepisów szczególnych przyjętych w odniesieniu do towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych;

- ogół przepisów przyjętych na szczeblu Wspólnoty w odniesieniu do zharmonizowanej akcyzy i podatków importowych od wartości dodanej wraz z wykonawczymi dla nich przepisami prawa krajowego;

3. "naruszenia": działania sprzeczne z krajowymi lub wspólnotowymi przepisami celnymi, w tym inter alia:

- udział w popełnieniu takich naruszeń lub próbę ich popełnienia,

- udział w organizacji przestępczej, która dokonuje takich naruszeń,

- pranie pieniędzy pochodzących z naruszeń określonych w niniejszym ustępie;

4. "pomoc wzajemna": udzielanie sobie wzajemnej pomocy przez administracje celne, przewidzianej w niniejszej Konwencji;

5. "organ wnioskujący": właściwy organ Państwa Członkowskiego, który zwraca się z wnioskiem o udzielenie pomocy;

6. "organ, do którego kierowany jest wniosek": właściwy organ Państwa Członkowskiego, do którego kierowany jest wniosek o udzielenie pomocy;

7. "administracje celne": administracje celne Państw Członkowskich, jak również inne organy, których zadaniem jest stosowanie postanowień niniejszej Konwencji;

8. "dane osobowe": każda informacja dotycząca osoby fizycznej o ustalonej tożsamości lub osoby fizycznej, której tożsamość można ustalić; za osobę, której tożsamość można ustalić uważana jest osoba, którą można zidentyfikować, bezpośrednio lub pośrednio, inter alia poprzez zastosowanie numeru identyfikacyjnego lub jednego lub większej liczby szczególnych elementów, charakterystycznych dla jej tożsamości fizycznej, fizjologicznej, psychologicznej, ekonomicznej, kulturalnej lub społecznej;

9. "współpraca transgraniczna": oznacza współpracę między administracjami celnymi ponad granicami każdego Państwa Członkowskiego.

ARTYKUŁ  5

Centralne jednostki koordynujące

1. Państwa Członkowskie wyznaczą wśród swoich organów celnych jednostkę centralną (jednostkę koordynującą). Jest ona odpowiedzialna za przyjmowanie wszystkich wniosków o udzielenie pomocy wzajemnej na podstawie niniejszej Konwencji i za koordynację pomocy wzajemnej, bez uszczerbku dla ust. 2. Jednostka ta jest również odpowiedzialna za współpracę z innymi organami uczestniczącymi w procesie udzielania pomocy na podstawie niniejszej Konwencji. Jednostki koordynujące Państw Członkowskich utrzymują ze sobą niezbędny bezpośredni kontakt, w szczególności w przypadkach, określonych w tytule IV.

2. Działalność centralnych jednostek koordynujących nie wyklucza, w szczególności w nagłych wypadkach, bezpośredniej współpracy innych organów celnych Państw Członkowskich. Do celów skuteczności i spójności, centralne jednostki koordynujące informowane są o każdej akcji przeprowadzonej w ramach takiej bezpośredniej współpracy.

3. Jeżeli organ celny nie jest albo jest jedynie częściowo właściwy do rozpatrzenia wniosku, centralna jednostka koordynująca przekazuje wniosek do właściwego organu krajowego i powiadamia o tym organ wnioskujący.

4. Jeżeli ze wzglądów prawnych lub merytorycznych wniosek o pomoc nie może zostać uwzględniony, jednostka koordynująca odsyła go organowi wnioskującemu z podaniem powodów, dla których nie można było się do niego przychylić.

ARTYKUŁ  6

Oficerowie łącznikowi

1. Państwa Członkowskie mogą zawierać między sobą porozumienia w sprawie wymiany oficerów łącznikowych na ograniczony albo nieograniczony czas i na wzajemnie uzgodnionych warunkach.

2. Oficerowie łącznikowi nie mają uprawnień do interwencji w kraju przyjmującym.

3. W celu wspierania współpracy między administracjami celnymi Państw Członkowskich, oficerowie łącznikowi mogą, za zgodą lub na wniosek właściwych organów Państw Członkowskich pełnić następujące obowiązki:

a) wspierania i przyśpieszania wymiany informacji między Państwami Członkowskimi;

b) udzielania pomocy w dochodzeniach dotyczących Państwa Członkowskiego ich pochodzenia lub Państwa Członkowskiego, które reprezentują;

c) udzielania wsparcia w rozpatrywaniu wniosków o udzielenie pomocy;

d) doradzania i pomocy krajowi przyjmującemu w przygotowywaniu i realizowaniu operacji transgranicznych;

e) wykonywania wszelkich innych zadań, które Państwa Członkowskie mogą między sobą uzgodnić.

4. Państwa Członkowskie mogą dwustronnie albo wielostronnie uzgodnić zakres uprawnień i umiejscowienie oficerów łącznikowych. Oficerowie łącznikowi mogą również reprezentować interesy jednego albo większej liczby Państw Członkowskich.

ARTYKUŁ  7

Obowiązek identyfikacji

O ile postanowienia niniejszej Konwencji nie stanowią inaczej, funkcjonariusze organu wnioskującego znajdujący się w innym Państwie Członkowskim w celu wykonywania uprawnień ustanowionych w niniejszej Konwencji muszą być w stanie, w każdym czasie, przedstawić pisemne umocowanie, w którym określona jest ich tożsamość i funkcja urzędowa.