Art. 153. - Kodeks karny wojskowy.
Dz.U.1928.36.328
Akt utracił mocW rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 59, poz. 368) zmienia się brzmienie następujących przepisów:
"Właściwości sądów wojskowych za przestępstwa, przewidziane w kodeksie karnym wojskowym i za przestępstwa, przewidziane w kodeksie karnym z 1903 r., podlegają:
1) osoby wojskowe, będące w czynnej służbie wojskowej;
2) oficerowie i podoficerowie zawodowi w stanie nieczynnym;
3) inwalidzi wojskowi, umieszczeni w zakładach wojskowych, dla nich przeznaczonych;
4) osoby, należące do załogi okrętu, znajdującego się w służbie lub wzięte w charakterze służbowym na pokład takiego okrętu;
5) osoby, które przebywają przy jednostce zmobilizowanej lub będącej poza granicami Rzeczypospolitej na mocy jakiegokolwiek stosunku służbowego lub umownego, albo wogóle przy takiej jednostce znajdują się lub jej towarzyszą;
6) osoby, należące do załogi lub wzięte w charakterze służbowym na pokład statku, wcielonego czasowo do marynarki wojennej w razie mobilizacji lub wojny;
7) jeńcy wojenni, pozostający pod nadzorem wojskowym;
8) inne osoby z mocy specjalnych przepisów ustawowych".
"Właściwości sądów wojskowych podlegają również:
1) powołani do służby wojskowej za nieusłuchanie rozkazu, powołującego do tej służby, lub za inne cięższe przestępstwa, popełnione przez nieusłuchanie takiego rozkazu;
2) oficerowie i podoficerowie w stanie spoczynku za przestępstwa, przewidziane w art. 52, 98 i 110 kodeksu karnego wojskowego;
3) osoby, uznane za zdolne do służby wojskowej, ochotnicy, nadkontyngentowi, zwolnieni do rezerwy, tudzież obowiązani do pospolitego ruszenia - w czasie, gdy nie pełnią czynnej służby wojskowej, - za przestępstwa, przewidziane w art. 52, 98 i 110 kodeksu karnego wojskowego."
"Rozpoznaniu sądów rejonowych ulegają sprawy szeregowych:
1) o występki wojskowe:
a) zagrożone karą pozbawienia wolności na czas do jednego roku, niezależnie od kar dodatkowych;
b) zagrożone karą pozbawienia wolności na czas do lat trzech, o ile ze względu na przeważające okoliczności łagodzące nie należy oczekiwać surowszej kary, niż kary pozbawienia wolności do jednego roku, niezależnie od kar dodatkowych;
c) przewidziane w art. 121 cz. 1 i 2 kodeksu karnego wojskowego, o ile ze względu na przeważające okoliczności łagodzące nie należy oczekiwać kary surowszej, niż pozbawienie wolności na czas do roku jednego, niezależnie od kar dodatkowych;
2) o przestępstwa, przewidziane w kodeksie karnym z 1903 r.:
a) o wykroczenia;
b) o występki, zagrożone karą niesurowszą, niż pozbawienie wolności na czas do roku jednego, choćby w połączeniu z grzywną lub karami dodatkowemi;
c) o inne występki, zagrożone pozbawieniem wolności, o ile ze względu na przeważające okoliczności łagodzące nie należy oczekiwać surowszej kary, niż pozbawienie wolności do jednego roku, choćby w połączeniu z grzywną lub karami dodatkowemi.
Sprawy, wymienione w punkcie 1 c), mogą być przekazywane sądom rejonowym wyłącznie na wniosek prokuratora przy wojskowym sądzie okręgowym, o ile właściwy dowódca (art. 101) dla wojskowego sądu okręgowego na to się zgadza".
"Postępowanie doraźne przeciw osobom, podlegającym sądownictwu wojskowemu, jest dopuszczalne tylko co do przestępstw, popełnionych po poprzednim ogłoszeniu zarządzenia o poddaniu ich sądom doraźnym.
Postępowanie doraźne może być zarządzone z powodu przestępstw, przewidzianych w art. 53, 62, 68-72, 80, 81, 87, 90, 91, 94 i 112 kodeksu karnego wojskowego".
"Postępowanie doraźne przeciw osobom, podlegającym sądownictwu wojskowemu, może być zastosowane tylko po poprzedniem jego ogłoszeniu co do przestępstw, popełnionych po tem ogłoszeniu, także z powodu przestępstw następujących:
1) przeciw osobom wojskowym z powodu przestępstw:
a) przewidzianych w art. 99, 108, 123, 222, 279 cz. 1 ust. 2 i 3 o ile idzie o bandy, utworzone w celu kradzieży, rozbojów i wymuszeń, 453-456, 556 i 557 o ile w obu tych wypadkach uszkodzenie dotyczy urządzenia, oddanego do użytku publicznego lub rządowego, 558, 562-564, 584, 589 i 590 cz. 2 ust. 3 i 4 kodeksu karnego z 1903 r.;
b) przewidzianych w art. 1 § 1-5, art. 3 § 1, art. 4, art. 5, art. 6 § 2 i 3, art. 7 i art. 8 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o karach za szpiegostwo i niektóre inne przestępstwa przeciw Państwu (Dz. U. R. P. Nr. 18, poz. 160);
c) nieuprawnionego werbunku, przewidzianego w art. 94 ustawy o powszechnej służbie wojskowej (Dz. U. R. P. Nr. 61, poz. 609);
2) przeciw osobom cywilnym, podlegającym właściwości sądów wojskowych w myśl art. 4 niniejszego rozporządzenia z powodu przestępstw:
a) przewidzianych w przepisach, obowiązujących w sądownictwie powszechnem o postępowaniu doraźnem;
b) nieuprawnionego werbunku, przewidzianego w art. 94 ustawy o powszechnej służbie wojskowej (Dz. U. R. P. Nr. 61, poz. 609) oraz podżegania do dezercji, przewidzianego w art. 96 tejże ustawy".
"Komplet orzekający sądu w postępowaniu doraźnem tworzy się według postanowień art. 70-72 niniejszego rozporządzenia w brzmieniu, nadanem im rozporządzeniem Rady Obrony Państwa z dnia 4 września 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 90, poz. 596)".
"Naczelny Wódz może poddać osoby, które nie podlegają w innych wypadkach sądownictwu karnemu wojskowemu, a będą przytrzymane w kraju nieprzyjacielskim na obszarze, zajętym przez wojska (dowództwa) zmobilizowane lub przez ich sprzymierzeńców, pod sądownictwo karne wojskowe:
1) za przestępstwa, popełnione na tym obszarze;
2) bez względu na miejsce popełnienia czynu za przestępstwa, przewidziane w art. 4 niniejszego rozporządzenia".