Na jakiej podstawie organ może zweryfikować prawa do świadczeń rodzinnych i do świadczenia wychowawczego, w przypadku informacji o braku przyczyniania się do utrzymywania dziecka?

Od pracownika socjalnego otrzymano informację, że niepełnoletnie dziecko strony przebywa od prawie dwóch lat u starszej siostry za granicą. Przez cały ten czas strona pobierała zasiłek rodzinny i świadczenie 500+. Według organu jedyną podstawę prawną do kontroli tej sprawy jest art. 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych (i odpowiedni w ustawie o pomocy państwa w wychowaniu dzieci), który stanowi, że świadczenia mają na celu pokrycie wydatków na utrzymanie dziecka. Jednak w tej sytuacji strona może oświadczyć, że mimo niezamieszkiwania z nią, utrzymuje ona córkę i łoży na jej utrzymanie (nie możemy podważyć oświadczenia pod odpowiedzialnością karną). Artykuł 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych stanowi jedynie, że to wnioskodawca ma przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co w tym przypadku jest prawdą. Ustawa nie wymaga również od nas zaświadczenia, że córka uczy się (w Polsce), ponieważ do 18 roku życia świadczenia przysługują bez wzmianki o nauce. Jednocześnie art. 3 pkt 16 ustawy o świadczeniach rodzinnych (i adekwatny w 500+) jednoznacznie określa kto wchodzi skład rodziny (i owa córka zgodnie z ustawą wchodzi w tej skład), nie ma tu takiej możliwości "wykreślenia" córki, jak w pomocy społecznej, gdzie ważne jest gospodarstwo domowe.

W jaki sposób organ może uchylić decyzję lub wezwać do wyjaśnienia ww. sprawie stronę?