Który organ jest właściwy do zatwierdzenia indywidualnego programu usamodzielnienia?

Wychowanek rodziny zastępczej (RZ) złożył w powiecie X dane osoby do pełnienia funkcji opiekuna usamodzielnienia i indywidualny program usamodzielnienia (IPU). W RZ umieszczony w 06.1996 w powiecie X. Wcześniej pod opieką matki, która mieszkała w powiecie Y aż do swojej śmierci w 01.1996. Ojciec zameldowany w powiecie Z, nigdy nie opiekował się synem. Po śmierci matki dziecko było nieformalnie u kandydatki na RZ w powiecie X. Pierwsze postanowienie z czerwca 1996 r. (umieszczenie w RZ) a kolejne z października 1996 r. dotyczące ustanowienia opieki prawnej. W powiecie X na podstawie art. 26 § 1, 2 KC w związku z art. 145 ust. 4, 191 ust. 1 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (WRiSPZ) ustalono, że ostatnim miejscem zamieszkania dziecka przed umieszczeniem po raz pierwszy w RZ był powiat Y. Dyrektor MOPR w powiecie Y przekazał sprawę do MOPR w powiecie Z, wskazując, że dziecko przed umieszczeniem w RZ pozostawało pod władzą rodzicielską ojca, który zamieszkiwał na terenie powiatu Z. Kierownik MOPR w powiecie Z odesłał akta sprawy do PCPR w powiecie X uznając, że nie został złożony wniosek o przyznanie pomocy na usamodzielnienie. Wychowanek przebywa nadal w RZ. Zatwierdzenie IPU nie ma formy decyzji administracyjnej ani postanowienia. Aby można było stwierdzić, że wystąpił spór kompetencyjny, musi zaistnieć sytuacja umożliwiająca wszczęcie postępowania administracyjnego, co w tej sprawie nie nastąpiło. Dziecko umieszczono w RZ przed wejściem w życie ustawy o WRiSPZ oraz ustawy o pomocy społecznej. Nie zawarto porozumień, o których mowa w uchylonym (na mocy art. 216 pkt 16 ustawy o WRiSPZ) art. 86 ustawy o pomocy społecznej i w art. 191 ust. 4 ustawy o WRiSPZ. W tej sprawie ma miejsce subwencja równoważąca, koszty pobytu w RZ ponosi powiat X. Do usamodzielnienia mają zaś zastosowanie przepisy ustawy o WRiSPZ.

Który organ jest właściwy do zatwierdzenia IPU oraz kto powinien dokonać rozstrzygnięcia, skoro w tej sprawie nie ma zastosowania art. 22 KPA?