Kiedy można uznać, że istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego?

Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na terenie w sąsiedztwie, na którym brak jest kanalizacji sanitarnej. Gestor sieci kanalizacyjnej nie planuje w najbliższych latach jej budowy. Teren objęty wnioskiem położony jest na obszarze narażonym na zalanie w przypadku zniszczenia lub uszkodzenia wału przeciwpowodziowego (jest zaznaczony na mapach zagrożenia powodziowego i na mapach ryzyka powodziowego). Zgodnie z par. 34 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – dalej r.w.t. nie dopuszcza się sytuowania zbiorników na nieczystości ciekłe na obszarach narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz na terenach zalewowych. Obszary narażone na niebezpieczeństwo powodzi zostały zdefiniowane w ustawie z 20.07.2017 r. Prawo wodne – dalej pr. wod. i są to obszary, na których istnieje znaczące ryzyko powodzi lub jest prawdopodobne wystąpienie znaczącego ryzyka powodzi. Z powyższego wynika, że na terenie objętym wnioskiem brak jest zarówno możliwości podłączenia się do kanalizacji sanitarnej, jak również sytuowania zbiornika na nieczystości ciekłe.

Czy w takim przypadku można przyjąć, że warunek określony w art. 61 ust. 1 pkt 3 ustawy z 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – dalej u.p.z.p. (istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego) można uznać za spełniony, czy też należy wydać decyzję odmawiającą ustalenia warunków zabudowy?