Kiedy dokonać obniżenia kosztów uzyskania w przypadku korzystania ze zwolnienia od składek ZUS?

Zgodnie z art. 23 ust 1 pkt 55 i 55a PIT, kosztem będą wypłacone, dokonane czy postawione do dyspozycji wynagrodzenia oraz zapłacone składki ZUS w części finansowanej przez płatnika składek?

Co z częścią finansowaną przez samego pracownika?

Ta część wchodzi w kwotę wynagrodzenia brutto - zaś wynagrodzenie jest kosztem jeżeli zostało wypłacone, dokonane czy postawione do dyspozycji. W moim przekonaniu w momencie wypłaty, dokonania czy postawienia do dyspozycji wynagrodzenia należy przyjąć, że składka ta została pobrana przez płatnika i cale wynagrodzenia jest kosztem podatkowym. I co dalej - ZUS zrezygnował z tych składek i umorzył – uważam, że ze skutkiem na dzień w którym umorzył i wtedy należy rozpatrywać skutki podatkowe. A więc, pracodawca pobrał pracownicze składki i nie wpłacił ich na konto ZUS mimo obowiązku – a zatem uzyskał korzyść majątkową.

Czy zatem umorzone składki ZUS, w części finansowanej przez pracownika należy uznać jako przychód z nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 14 ust 2 pkt 8 PIT, i w jakiej dacie?

Czy ewentualnie korekta wynagrodzenia, czy będzie podstawa do tego, jako niewypłacone wynagrodzenie w momencie umorzenia?

Można byłoby przyjąć założenie, że w momencie umorzenia – jakby "zwolnienia z długu" ta część przestaje być częścią wynagrodzenia brutto i jako taka nie stanowi kosztu podatkowego. Ale w momencie raportowania pensji pracowników, karty wynagrodzeń, ta część jest przecież ujmowana jako wynagrodzenie brutto i składki też są raportowane, zatem pierwsza koncepcja wydaje mi się bardziej słuszna. Płatnik pobrał cudze pieniądze, ZUS zwolnił go z obowiązku wpłaty tych środków. Więc to u niego jest definitywne przysporzenie – ewentualnie jeżeli ustawa tego nie reguluje to zwolnione z PIT?

Proszę o rozstrzygnięcie co jest bardziej poprawne – korekta kosztów w części zaksięgowanego wynagrodzenia brutto o umorzone składki ZUS, czy uznanie tej części jako przychodu podatkowego?