Jeżeli jednostka NZOZ zamierza wprowadzić monitoring wizyjny, które przepisy powinna zastosować - art. 22(1) par. 1 i 2 Kodeksu pracy czy przepisy ustawy o działalności leczniczej?

Obecnie obowiązujące przepisy Kodeksu pracy traktują o monitoringu wizyjnym, określają tryb jego wprowadzenia do przepisów prawa pracy wewnątrzzakładowych (Układ Zbiorowy, Regulamin Pracy, Obwieszczenie). Oczekująca na wejście w życie ustawa z 21.02.2019 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z zapewnieniem stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 zawiera w swej treści nowelizację ustawy o działalności leczniczej: "Art. 23a. 1. Kierownik podmiotu wykonującego działalność leczniczą może określić w regulaminie organizacyjnym sposób obserwacji pomieszczeń".

Jeśli więc jednostka NZOZ zamierza wprowadzić monitoring wizyjny z nagrywaniem obrazu, którymi wytycznymi należy się kierować, art. 22¹ par. 1 i 2 k.p. czy ustawy o działalności leczniczej?

Który tryb należy zastosować, z Kodeksu pracy czy tryb z ustawy o działalności leczniczej? Różnica jest bowiem w trybie uzgadniania zmian układu zbiorowego czy regulaminu pracy a treści regulaminu organizacyjnego jednostki.

Co należy zrobić w sytuacji kiedy jednostka zechce zainstalować kamery, które nie będą nagrywały a będą jedynie wyświetlały "na żywo" bez rejestracji sam obraz na monitorach, czy na telefonach komórkowych po zalogowaniu uprawnionego użytkownika?