Jak wyceniać niedobory i nadwyżki inwentaryzacyjne, jeżeli rozchód materiałów wyceniany jest wg metody FIFO?

Firma (pełna rachunkowość) w trakcie roku wycenia materiały, komponenty i surowce przy rozchodzie wg metody FIFO.

Według jakiej metody należy rozliczyć różnice inwentaryzacyjne w każdym z przypadków a-c:

Czy nadwyżki, stwierdzone podczas spisu z natury, przy stanie komputerowym zero, powinny zostać wycenione wg metody odwrotnej do FIFO, tj. wg ostatniej dostawy czyli LIFO (system nie może pobrać danych, bo indeks ma stan zerowy, mimo że wg przepisów powinno stosować się FIFO)?

Z jakiego okresu szukać ceny np. ostatniego obrotowego roku, od ostatniej inwentaryzacji?

Wydaje się, że właściwsze powinno być urealnienie ceny, tj. wycena nadwyżki wg LIFO, tj. metody odwrotnej do wyceny w trakcie roku. Proszę na przykładzie liczbowym zaprezentować rozliczenie kompensaty niedoborów i nadwyżek tego samego materiału, przechowywanego w tym samym magazynie, przy wycenie w trakcie roku i podczas inwentaryzacji wg metody FIFO z zastosowaniem metody rozliczenia wg najniższej ceny.