Jak rozumieć pojęcie niesprzeczności inwestycji ze studium?

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 3 ustawy z 5.07.2018 r. o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących - dalej u.u.i.m. (w brzemieniu sprzed 24 września 2023 r.) "inwestycję mieszkaniową lub inwestycję towarzyszącą realizuje się niezależnie od istnienia lub ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, pod warunkiem że nie jest sprzeczna ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz uchwałą o utworzeniu parku kulturowego." Obowiązujące studium na terenie objętym inwestycją wskazuje teren działki jako obszaru zabudowy mieszkaniowej, na której maksymalna wysokość zabudowy to 12 m. Od wskazanej wysokości studium nie przewiduje odstępstw. Inwestor na podstawie art. 17 ust. 6 pkt 1 u.u.i.m. sporządził koncepcję obejmującą budynki wielorodzinne 4 kondygnacyjne (miasto do 100 tys. mieszkańców) o wysokości 15 m.

Czy biorąc pod uwagę wysokość zabudowy określoną w studium należy uznać planowaną inwestycję mieszkaniową za sprzeczną ze studium, czy też pojęcie "niesprzeczności" należy traktować w sposób bardziej liberalny i można wówczas uznać, że planowana inwestycja nie jest sprzeczna ze studium pomimo przekroczenia wysokości o 3 m?

Liberalne podejście sugerują np. wyrok WSA w Białymstoku z16.12.2021 r., II SA/Bk 778/21 i wyrok NSA z7.02.2023 r., II OSK 658/22 w tej samej sprawie, natomiast choćby treść orzeczenia NSA z2.03.2023 r., II OSK 2414/22 mówi wprost, że "jeżeli parametry i wskaźniki inwestycji mieszkaniowej mieszczą się w przewidzianych ustaleniami studium odstępstwach od rozwiązań o charakterze zasadniczym to należy uznać je za niesprzeczne ze studium". W omawianym przypadku odstępstw od określonego parametru maksymalnej wysokości studium nie przewiduje.