Jak podatnik może ustalić wartość początkową ulepszonego środka trwałego biorąc pod uwagę przepis mówiący, że nie można amortyzować gruntów?

Podatnik osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą oraz prowadząca książkę przychodów i rozchodów w 2013 r. zakupiła od osoby fizycznej używany kilka lat budynek mieszkalno-usługowy wraz z gruntem około 500 m2. Koszt zakupu wynosił 1.000.000 zł z czego 30 % służy osobistym celom mieszkalnym podatnika a 70 % służy prowadzeniu działalności gospodarczej. W akcie notarialnym nie ma rozgraniczenia na wartość budynku oraz wartość działki, jest jedna cena zakupu, która mówi o "cenie nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym". Podatnik rozpoczął remont oraz przebudowę budynku polegającą na dobudowaniu części budynku oraz remont generalny. Po 4 latach podatnik zakończył remont i uzyskał stosowne pozwolenia na użytkowanie. Koszt remontu części usługowej wyniósł 500.000 zł. Budynek (część służąca działalności gospodarczej 70% powierzchni) jest zdatny do użytkowania i został wprowadzony do ewidencji środków trwałych podatnika. Budynek służy w większości do celów prowadzenia działalności leczniczej (usługi medyczne, laboratorium, ambulatorium) oraz w mniejszej części będzie podnajmowany na cele handlowo-usługowe (sprzedaż wyrobów medycznych i gabinet kosmetyczny).

Jak podatnik może ustalić wartość początkową ulepszonego środka trwałego biorąc pod uwagę przepis mówiący, że nie można amortyzować gruntów?

Znana jest jedynie cena zakupu wraz z gruntem (700.000 zł – proporcjonalna wartość służąca prowadzeniu działalności gospodarczej) oraz wartość ulepszenia 500.000 zł. Czyli wartość ulepszonej nieruchomości wraz z gruntem wynosi 1.200.000 zł.

Czy obecna wycena samego gruntu przez rzeczoznawcę majątkowego oraz pomniejszenie o tą kwotę wartości nieruchomości może stanowić wartość początkową budynku do amortyzacji, czy takie rozwiązanie byłaby prawidłowe pod względem podatkowym?