Jak należy traktować źródło, które stanowi źródło istniejące, w stosunku do którego w roku 2019 przeprowadzono istotną przebudowę?

Rozporządzenie Ministra Środowiska z 01.03.2018 r. w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów (Dz.U. z 2019 r. poz. 1806) - dalej r.s.e.i. przy rozróżnieniu średnich źródeł spalania paliw - na źródła nowe oraz istniejące - przyjmuje za kryterium datę oddania danego źródła do użytkowania oraz datę wydania pozwolenia na budowę. Zgodnie z definicją zawartą w § 4 ust. 1 pkt 8 r.s.e.i. za źródło nowe (średnie źródło) uznaje źródło spalania paliw oddane do użytkowania po dniu 19 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła wydano po dniu 18 grudnia 2017 r. - oddane do użytkowania po dniu 20 grudnia 2018 r.

Jak należy traktować źródło, które stanowi źródło istniejące, w stosunku do którego w roku 2019 przeprowadzono istotną przebudowę - tzn. zmieniono m.in. palnik dostosowując go do nowego rodzaju paliwa (zamiast węgla, spalany będzie obecnie pelet), zamontowano dwa zasobniki peletu, których nie było wcześniej?

Dla owego źródła została wydana decyzja o pozwoleniu na rozbudowę tego źródła oraz nowa decyzja UDT, dopuszczająca to źródło do użytkowania po przebudowie. Wszystkie te decyzje zostały wydane już w 2019 roku.

Czy w takiej sytuacji źródło to należy traktować jako istniejące - skoro pierwotne pozwolenia na budowę i decyzje na użytkowanie były wydane przed grudniem 2017 r.?

Czy też należy je traktować jako nowe z uwagi na to, że pozwolenie na rozbudowę i nowa decyzja dotycząca użytkowania były wydane już w 2019 roku?