Jak ewidencjonować rozchód sprzedanych produktów, jeżeli jednostka nie jest w stanie ustalić rzeczywistego kosztu wytworzenia?
PYTANIE
Jednostka produkcyjna zajmująca się montażem i produkcją urządzeń mechanicznych wycenia produkty gotowe w cenach ewidencyjnych stosując konto odchyleń od cen ewidencyjnych, zgodnie z art. 34 ust. 2 ustawy o rachunkowości. Cena ewidencyjna na poziomie planowanego kosztu wytworzenia przyporządkowana jest na poziomie indeksu. Z uwagi na specyfikę działalności produkowanym urządzeniom mechanicznym nadawane są numery identyfikacyjne na tabliczkach znamionowych. Zaznaczyć należy, że jednostka nie jest w stanie ustalić rzeczywistego kosztu wytworzenia na poszczególnych indeksach produktów. Przy sprzedaży, odbiorcy są w stanie wybrać konkretny model, który chcą kupić (analogicznie jak w przypadku zakupu samochodu). W związku z powyższym do wyceny wydań na zewnątrz (sprzedaż) szczegółowo identyfikowany jest każdy indeks (po numerze z tabliczki znamionowej) oraz odnośny koszt planowany (cena ewidencyjna). Na koniec każdego miesiąca jednostka dokonuje rozliczenia odchyleń pomiędzy kosztem planowanym na poziomie poszczególnych indeksów, a kosztem rzeczywistym na poziomie kosztów produkcji. Odchylenia te są rozliczane na wszystkie kierunki rozchodu produktów gotowych.
Czy stosując taką metodę wyceny rozchodu produktów gotowych, jednostka może uznać, że dokonuje wyceny wydań na zewnątrz (sprzedaży) zgodnie z art. 34 ust. 4 pkt 4 u.o.r., tj. w drodze szczegółowej identyfikacji rzeczywistych kosztów tych składników aktywów, które dotyczą ściśle określonych przedsięwzięć, niezależnie od daty ich wytworzenia, czy może zastosowanie tej metody wyceny rozchodu (sprzedaży) produktów gotowych jest możliwe jedynie przy wycenie produktów gotowych w rzeczywistym koszcie wytworzenia?
ODPOWIEDŹ
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX