Jak dokonywać księgowań VAT w jednostkach objętych centralizacją?

W polityce rachunkowości w roku 2018 określono zasady ewidencji VAT jednostek objętych centralizacją. Na jednym ze szkoleń uzyskaliśmy informacje, że gmina ma samodzielnie ustalić zasady rozliczania dochodów i wydatków objętych podatkiem VAT. Przyjęto wówczas zasadę ujmowania w księgach rachunkowych dochodów i wydatków tzw. metodą " brutto-brutto". Oznacza to, że dochody od których istnieje obowiązek naliczania i odprowadzania podatku VAT ujmuje się w kwotach brutto w paragrafach uwzględniających źródło ich pochodzenia. W księgach rachunkowych na kontach 130 i 221 ujmowano kwoty brutto . Planowane w budżecie dochody były więc kwotami brutto. Należny podatek należny VAT księgowano po stronie Ma konta 225 w korespondencji z kontem 221. Podobnie wydatki planowano w budżecie w kwotach brutto. W sytuacji gdy gmina miało prawo odliczyć VAT od realizowanych inwestycji wówczas na podstawie wystawionej faktury księgowano nakłady inwestycyjne na koncie 080 w kwocie netto a naliczony na fakturze VAT ujmowano po stronie Wn konta 225. W sytuacji gdy w danym miesiącu podatek należny był wyższy niż podatek do odliczenia, zapłaty podatku dokonywano księgując przelew do Urzędu Skarbowego Wn 225/ Ma 130 z zastosowaniem klasyfikacji 75814 paragraf 4530. Dla paragrafu 4530 corocznie w budżecie gminy ustalono plan wydatków. W wyniku tak dokonywanych księgowań w sprawozdaniu Rb-27S i Rb-28S zarówno dochody jak i wydatki wykazywane były w kwotach brutto. Przyjmując taką zasadę księgowań kierowano się art. 28 ust. 1 pkt 10 i art. 28 ust. 11 ustawy z 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2019 r. poz. 351 z późn. zm.). W świetle tych zapisów należności i zobowiązania ujmuje się w księgach rachunkowych w wartości nominalnej. Wymóg ten jest spełniony wyłącznie w sytuacji gdy dochody i wydatki są ujmowane w kwotach brutto.

Czy przyjęty przez nas sposób księgowania jest prawidłowy ?