Czy zlecenia telefoniczne dawek insuliny przez diabetologa wpisane przez pielęgniarkę do karty leczenia cukrzycy (wykonywane dość często bez autoryzacji lekarskiej ze względu na brak lekarza) i autoryzowane przez innego lekarza są poprawną formą prowadzenia terapii?

Czy zlecenia telefoniczne dawek insuliny przez diabetologa wpisane przez pielęgniarkę do karty leczenia cukrzycy (wykonywane dość często bez autoryzacji lekarskiej ze względu na brak lekarza) i autoryzowane przez innego lekarza są poprawną formą prowadzenia terapii?

Czy taki tok wydawania zleceń nie powoduje zwiększonego ryzyka popełnienia błędu oraz szeregu zdarzeń niepożądanych włącznie z narażeniem pacjenta na pogorszenie jego stanu zdrowia lub utratę życia?

Kto w tej sytuacji poniesie konsekwencje takiego działania?