Czy zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 czerwca 2019 r. należy orzec o przyznaniu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego?

Wniosek o świadczenie pielęgnacyjne złożył małżonek w związku z opieką nad niepełnosprawną żoną, która legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności w stopniu znacznym.

Wnioskujący posiada prawo do bezterminowej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Organ I instancji odmówił wnioskującemu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na datę powstania niepełnosprawności żony, która powstała już w dorosłym życiu. Strona wniosła odwołanie.

Organ II instancji uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał do ponownego rozpatrzenia wskazując w uzasadnieniu, że organ I instancji powinien pouczyć stronę, że posiada możliwość wyboru korzystniejszego świadczenia i zawieszenia prawa do renty otrzymywanej z ZUS i organ I instancji powinien przyznać wnioskowane świadczenia od daty, w której ZUS zawiesi wypłatę renty.

Jak to rozstrzygnięcie ma się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego, w treści którego wskazano, że art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r. jest częściowo niezgodny z Konstytucją?

Z dniem 9 stycznia 2020 r. zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis stracił moc w zakresie, w jakim stanowił, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Proszę o wskazówkę, jak poprowadzić postępowanie administracyjne. Zdaniem organu I instancji, świadczenie pielęgnacyjne powinno w związku z wyrokiem TK zostać stronie przyznane w całości mimo, że aktualnie otrzymuje rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.