Czy zarządzenie Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych jest podstawą zmiany kwalifikacji dokumentacji archiwalnej i daje prawo przechowywania dokumentacji medycznej powyżej okresu przewidzianego w art. 29 ustawy o prawach pacjenta i Rzecznik Praw Pacjenta?

Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych wydał w dniu 9.09.2019 r. zarządzenie nr 36 w sprawie kryteriów wartościowania dokumentacji medycznej. Na mocy tego zarządzenia dokumentacja medyczna podmiotów wskazanych przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych została zakwalifikowana do materiałów archiwalnych. Zarządzenie nakazuje dokonanie zmian w przepisach kancelaryjnych podmiotów oraz zmian kwalifikacji dokumentacji medycznej. Konsekwencją tego jest brak możliwości niszczenia dokumentacji medycznej wyodrębnionej zgodnie z tymi zasadami, pomimo upływu okresu przechowywania dokumentacji medycznej określonej w ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

Czy zarządzenie Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych jest podstawą zmiany kwalifikacji dokumentacji archiwalnej i daje prawo przechowywania dokumentacji medycznej powyżej okresu przewidzianego w art. 29 ustawy o prawach pacjenta i Rzecznik Praw Pacjenta?

Mając na uwadze, że art. 29 ust. 3 stanowi, że po upływie okresów, o których mowa w ust. 1, do postępowania z dokumentacją medyczną będącą materiałem archiwalnym w rozumieniu przepisów ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 5 ust. 2 i 2b tej ustawy. Przepis ten daje uprawnienia ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego do wydania rozporządzenia w sprawie zasad kwalifikowania dokumentacji.

Czy zarządzenie Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych wydane na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 i 4 i ust. 1a ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach nie jest aktem zbyt niskiej rangi, by zmienić przepis ustawy?