Czy wartość braków można rozliczyć w ciężar kosztów bezpośrednio produkcyjnych, czy raczej powinny to być pozostałe koszty operacyjne?

Jesteśmy firmą produkującą urządzenia elektroniki przemysłowej. W trakcie procesu produkcyjnego część materiałów oraz półfabrykatów ulega uszkodzeniu. W takiej sytuacji wydział, na którym doszło do takiego uszkodzenia, wystawia dokument "karta braków", w którym podaje nazwę materiału/półfabrykatu, jego ilość oraz powód zgłoszenia do zbrakowania. Na karcie braków podpisuje się kierownik danego działu, jest również podpis jego zwierzchnika. Na podstawie takiej karty braków magazyn wystawia dokument rozchodowy, ponieważ materiały/półfabrykaty są przesuwane do wydzielonego w tym celu pomieszczenia zwanego "izolatorem braków", w którym czekają do momentu, kiedy zbierze się większa ich ilość, żeby można było je przekazać do specjalnej firmy zajmującej się ich utylizacją. W momencie wystawienia dokumentu rozchodowego przez magazyn wartości zbrakowanych materiałów księgowane są w koszty produkcji 501. Protokół złomowania jest przygotowywany w momencie przekazywania tych materiałów do firmy dokonującej utylizacji.

Czy takie księgowanie jest dopuszczalne w sytuacji, kiedy nie ma protokołu złomowania i materiały te nie zostały fizycznie zlikwidowane?

Czy wartość braków można rozliczyć w ciężar kosztów bezpośrednio produkcyjnych (501), czy raczej powinny to być pozostałe koszty operacyjne (761)?

W którym momencie wartości braków produkcyjnych będą stanowiły koszty podatkowe?