Czy w przypadku ustalenia opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej podmiot zawsze powinien kierować się zasadą jedna księga wieczysta – jedna nieruchomość?

Czy w przypadku ustalenia opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej podmiot zawsze powinien kierować się zasadą jedna księga wieczysta – jedna nieruchomość?

Spółka jest właścicielem ok. 40 działek ewidencyjnych, które sąsiadują ze sobą i są ujęte w ok. 11 księgach wieczystych. Niektóre budynki są położone na dwóch działkach ewidencyjnych, a każda z tych działek ma odrębną księgę wieczystą. Ponadto wody opadowe i roztopowe z powierzchni uszczelnionych całego obiektu są zbierane do dwóch zbiorników retencyjnych, czyli w takim przypadku tylko na 2 z 11 nieruchomości określonych zgodnie z zasadą jedna księga – jedna nieruchomość znajdują się urządzenia do retencjonowania wody.

Czy w odniesieniu tylko do tych dwóch nieruchomości podmiot będzie ponosił niższą opłatę pomimo tego, że zbiorniki retencyjne służą do retencjonowania wody z powierzchni utwardzonej całego obiektu, tj. 40 działek?

Czy w takim przypadku zmniejszenie naturalnej retencji terenowej można ocenić w odniesieniu do wszystkich działek ewidencyjnych stanowiących własność spółki?

Wydaje mi się, że w tej sytuacji formuła jedna księga – jedna nieruchomość nie powinna mieć zastosowania, ponieważ wszystkie działki ewidencyjne stanowią funkcjonalną (gospodarczą) całość.