Czy uczeń branżowej szkoły I stopnia, realizujący zajęcia praktyczne jako młodociany pracownik ma prawo do indywidualnego nauczania?

Uczeń branżowej szkoły I stopnia jednocześnie młodociany pracownik otrzymał orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania. Praktyczną naukę zawodu realizuje u pracodawcy na podstawie umowy o pracę, a przedmioty ogólnokształcące i teoretyczne zawodowe w ww. szkole. Zespół orzekający ppp wydał orzeczenie do indywidualnego nauczania nie określając możliwości dalszego kształcenia oraz warunków realizacji praktycznej nauki zawodu z uwagi na fakt iż jest on młodocianym pracownikiem i wszelkie sprawy związane z praktyczną nauką zawodu u pracodawcy reguluje kp. Chłopak choruje na dystymię, lekarz psychiatra określił możliwość praktycznej nauki zawodu w małej grupie, a stan zdrowia jako uniemożliwiający uczęszczanie do szkoły. Z informacji uzyskanej od pracodawcy wynika, że chłopak chętnie chodzi na praktyki, realizuje się w wybranym przez siebie zawodzie, praktyczną naukę zawodu będzie miał w tym roku szkolnym zaliczoną. Dyrektor szkoły nie chciał od matki przyjąć orzeczenia twierdząc, że chłopak nie jest uczniem tylko młodocianym pracownikiem. Aby zyskać status ucznia chłopak według dyrektora powinien zrezygnować z praktycznej nauki zawodu u pracodawcy i realizować praktyczną naukę zawodu w formie zajęć praktycznych organizowanych przez szkołę. Zarzucił poradni, że zespół orzekający nie domagał się od matki zaświadczenia wydanego przez lekarza medycyny pracy. Przygotowanie zawodowe odbywa się w formie nauki zawodu, na podstawie KP, za które odpowiedzialny jest pracodawca, a młodociany pracownik swoją nieobecność musi pokryć zwolnieniem lekarskim. Indywidualne nauczanie zostało wydane dla ucznia i wszelkie przedmioty przewidziane w ramowych planie nauczania w szkole, w tym teoretyczne zawodowe realizuje się w bezpośrednim kontakcie, w miejscu pobytu ucznia. Za zorganizowanie indywidualnego nauczania odpowiedzialny jest dyrektor szkoły.