Czy spółka z o.o. ma prawo przyjąć odrębne stawki amortyzacji bilansowej i podatkowej dla wartości niematerialnej i prawnej?

Czy spółka z o.o. ma prawo przyjąć odrębne stawki amortyzacji bilansowej i podatkowej dla wartości niematerialnej i prawnej?

Spółka chce przyjąć 20% stawkę podatkową, 1% stawkę bilansową. Spółka nie spełnia przesłanki określonej w art. 32 ust. 7 ustawy o rachunkowości i nie może przyjmować stawek amortyzacyjnych w myśl przepisów podatkowych. Zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 4) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla innych WNiP okres amortyzacji nie może być krótszy niż 60 miesięcy. Jednocześnie art. 16 m ust. 3 wskazuje, że Podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie nie jest sprecyzowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w bliżej określony sposób, jakimi przesłankami podatnik powinien się kierować określając stawki amortyzacyjne dla WNiP. Jednocześnie, wbrew postanowieniom ustawy o rachunkowości, która dopuszcza zmianę stawek amortyzacyjnych WNiP w trakcie amortyzacji, z początkiem kolejnego roku bilansowego, w ustawie o CIT możliwości zmiany raz ustalonych stawek amortyzacyjnych nie ma. Na tej podstawie spółka określiła stawkę 20% (60 miesięcy). Tymczasem zgodnie z art. 32 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości przy ustalaniu okresu amortyzacji i rocznej stawki amortyzacyjnej uwzględnia się okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego, na określenie którego wpływają w szczególności: 4) prawne lub inne ograniczenia czasu używania środka trwałego. Biorąc pod uwagę umowę pomiędzy spółką a sprzedającym WNiP wskazaną powyżej prawa autorskie określone zostały na sto lat, toteż na gruncie prawa bilansowego, zgodnie z art. 32 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości przyjęto stawkę amortyzacyjną w wysokości 1% rocznie (1200 miesięcy).