Czy same zeznania świadka niepotwierdzone żadnymi dowodami, których nie ma z czym skonfrontować, należy przyjąć za niezbity dowód w sprawie i umorzyć opłatę za usunięcie drzew?

Starosta udzielił Gminie zezwolenia na usunięcie drzew za wysoką opłatą z warunkiem nasadzeń zastępczych do 10.2018 r. Gmina nie poinformowała o usunięciu drzew ani o nasadzeniach mimo obowiązku. Na wezwanie starosty w 2020 r. poinformowała, że nie usunęła drzew. Na informację starosty o lustracji nieusuniętych drzew poinformowała, że się pomyliła i drzewa wycięła. Co do nasadzeń zastępczych z ww. decyzji w 2022 r. dokonano lustracji drzew wskazanych przez Gminę. Na podstawie publikacji na stronach internetowych starosta pozyskał jednak zdjęcia, na których w roku 2021 brak nasadzeń, które miały być wykonane do 10.2018 r. Od Gminy wpłynęła informacja, że nasadzenia zlecono ustnie spółce gminnej (mała wartość sadzonek). Spółka poinformowała Gminę, że nasadzenia zniszczyli w 2020 r. nieznani sprawcy, sprawy nie zgłaszano na Policję. Dokonano powtórnych nasadzeń w 12.2021 r. Na żadne z ww. czynności nie ma dowodów z dokumentów. Na prośbę Gminy powołano świadka (kierownika ww. spółki), który zeznał, że nasadzeń dokonano zgodnie z decyzją starosty (co do terminu nasadzeń, gatunków drzew, lokalizacji, choć obwodów sadzonek w dniu sadzenia dobrze nie pamięta). Nie był osobiście obecny przy nasadzeniach w 2018 r. Zeznał, że sadzonki w I połowie 2019 r. zostały zniszczone, co stwierdził z pracownikami Gminy. Gmina z kolei podkreśla, że dowiedziała się o tym fakcie od kierownika.

Czy same zeznania świadka niepotwierdzone żadnymi dowodami, których nie ma z czym skonfrontować, należy przyjąć za niezbity dowód w sprawie (co do terminu nasadzeń, gatunków drzew, lokalizacji, obwodów sadzonek w dniu sadzenia) i umorzyć opłatę za usunięcie drzew?