Czy przedłużyć prawo do świadczeń związanych z niepełnosprawnością na podstawie art. 26 ust. 1 i 2 w zw. z art. 23 pkt 3 u.z.u.o.k.?

Pani X na podstawie orzeczenia z dnia 22.12.2020 r. wydanego do 31.10.2022 r. (pkt 7 i 8 wymaga wsparcia) pobierała do 31.10.2022 r. świadczenie pielęgnacyjne oraz zasiłek pielęgnacyjny na niepełnosprawne dziecko.

W dniu 26.10.2022 r. organ I instancji wydał decyzję zmieniającą ww. decyzje przyznające świadczenie pielęgnacyjne i zasiłek pielęgnacyjny na podstawie art. 15h ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach (...).

Pani X złożyła wniosek o wydanie nowego orzeczenia o niepełnosprawności na dziecko do Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Nowe orzeczenie w pkt 7 miało zapis "nie wymaga". Pani X odwołała się do Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. WZON utrzymał w mocy orzeczenie PZON. Pani X odebrała orzeczenie WZON w marcu 2023 r. (biorąc pod uwagę art. 15 k.p.a. orzeczenie WZON jest ostateczne).

Następnie Pani X wniosła odwołanie do Sądu. Sprawa jest w toku, brak postanowienia Sądu. 60 dzień od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego upłynął 30 sierpnia br. Art. 15 k.p.a. stanowi, że postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Czy Pani X nadal ma prawo do świadczeń związanych z niepełnosprawnością (tzn. czy powinniśmy przedłużyć świadczenia w związku z art. 26 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz niektórych innych ustaw)?

Czy Pani X ustało prawo do omawianych świadczeń od kwietnia 2023 r. w związku z art. 15 k.p.a.?

Czy Pani X ustało prawo do świadczeń od 31 sierpnia 2023 r.?