Czy przedłużenie przez wojewodę prawa do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego, pomimo braku prawomocnego orzeczenia było właściwe?

Na mocy decyzji wojewody, strona była uprawniona do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawnym dzieckiem do końca trwania orzeczenia, tj. do 30.09.2021 r.

W dniu 05.11.2021 r. wydano nowe orzeczenie, w którym zaliczono dziecko do osób niepełnosprawnych, ale wskazano, że nie wymaga ono konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Od ww. orzeczenia strona wniosła odwołanie w ustawowym terminie. Orzeczenie wraz z potwierdzeniem złożenia odwołania przekazano do Urzędu Wojewódzkiego. Na podstawie powyższych dokumentów, wojewoda przedłużył stronie prawo do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 15h ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, z przyczyn związanych z przeciwdziałaniem COVID-19 do 30.11.2021 r.

W dniu 03.03.2022 r. zostało wydane orzeczenie przez Wojewódzki Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności (utrzymujące w mocy orzeczenie Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności), od którego strona złożyła odwołanie do rejonowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Wyrokiem sądu z dnia 02.03.2023 r. oddalono odwołanie.

Czy w przedmiotowej sprawie przedłużenie przez wojewodę prawa do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego do 30.11.2021 r., pomimo braku prawomocnego orzeczenia było właściwe?

Jeżeli nie, jaka powinna być ostateczna data uprawniająca stronę do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego na mocy art. 15h ustawy covidowej i czy strona może wnioskować o zmianę lub stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez wojewodę, przedłużającej prawo do świadczenia do 30.11.2021 r. i odmawiającej prawa do ww. świadczenia od 01.12.2021 r.?