Czy prawidłowe byłoby ustalenie poziomu istotności wartości netto dla poszczególnych grup środków trwałych, poniżej którego amortyzacja tych środków nie podlegałaby weryfikacji?

Spółka w swojej polityce rachunkowości posiada zapis wynikający z ustawy o rachunkowości, mówiący o obowiązku weryfikacji poprawności stosowanych okresów i stawek amortyzacji środków trwałych. Ewentualne zmiany wynikające na skutek tej weryfikacji powodują odpowiednią korektę odpisów amortyzacyjnych dokonywanych w następnych latach obrotowych. Wydłużenie okresu ekonomicznej użyteczności dla środków o bardzo niskiej już wartości netto powoduje zmiany stawek amortyzacji o nieistotne z punktu widzenia całości przedsiębiorstwa kwoty. Z uwagi bardzo dużej ilości środków trwałych w przedsiębiorstwie okresowa weryfikacja jest bardzo czasochłonna.

Czy prawidłowe byłoby ustalenie poziomu istotności wartości netto dla poszczególnych grup środków trwałych, poniżej którego środki te nie podlegałyby weryfikacji?

Poziom ten zostałby określony na podstawie kryterium 0,5% sumy wartości księgowych netto środków trwałych z danej grupy rodzajowej.