Czy pracodawca może wykorzystywać prywatne numery telefonów pracowników w celach służbowych, jeżeli uprzednio wyrazili oni na to zgodę?

Państwowa Inspekcja Sanitarna, w celu zapewnienia bezpieczeństwa sanitarno – epidemiologicznego na obszarze, na którym sprawuje nadzór, pozostaje w 24-godzinnym kontakcie ze społeczeństwem. Przyjęta forma kontaktu to telefon alarmowy, który funkcjonuje po godzinach pracy oraz w dni wolne od pracy. W Powiatowych Stacjach Sanitarno – Epidemiologicznych w tzw. dyżurach alarmowych uczestniczy najwyższe kierownictwo oraz osoby, które wyraziły chęć uczestnictwa w nich. Najczęściej aparat telefoniczny alarmowy jest jeden i przechodzi zgodnie z ustalonym planem dyżurów od jednej osoby do drugiej. Telefon ten wykorzystywany powinien być w sytuacjach wymagających niezwłocznej interwencji, w przypadkach wystąpienia sytuacji kryzysowej w obszarze realizacji zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej takich jak: zagrożenia biologiczne (bioterroryzm), wystąpienia zachorowania lub podejrzenia zachorowania na chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zaraźliwą, masowych zatruć pokarmowych, podejrzenia zanieczyszczenia ujęć wodnych zaopatrujących mieszkańców w wodę do spożycia. Rzeczywistość jest jednak inna i na telefon ten pracownicy otrzymują różne inne interwencje nie zagrażające w danej chwili zdrowiu i życiu. W zależności od sytuacji, która zaistniała może być konieczność skontaktowania się z osobą merytorycznie właściwą (kierownik oddziału, kierownik sekcji), która nie posiada telefonu służbowego - czyli kontakt następuje na numer telefonu prywatnego, który dana osoba przekazała pracodawcy właśnie w tym celu.

Czy w takiej sytuacji inspektor (pracodawca) może wykorzystywać numery telefonów prywatnych pracowników, żeby zrealizować merytorycznie właściwie daną sytuację kryzysową? Czy jako podstawę przetwarzania danych osobowych można podać art. 6 ust. 1 lit. f RODO czy konieczne jest zakupienie dla wszystkich telefonów służbowych?