Czy pracodawca ma obowiązek zapewnienia transportu pracownikowi, który z uwagi na złe samopoczucie nie jest w stanie samodzielnie dotrzeć do domu?

Jak w kwestii prawnej w zakresie odpowiedzialności wyglądają następujące przypadki:

1. Pracodawca do źle czującego się pracownika wezwał pogotowie ratunkowe. Dyspozytor po rozmowie z dzwoniącym stwierdził, że nie jest to nic poważnego, nie ma stanu zagrożenia życia i nie wyśle pogotowia. Pracodawca nie miał możliwości odwiezienia poszkodowanego do domu, czy też do lekarza, nikt z rodziny również nie mógł przyjechać. Pracownik miał więc czekać na terenie zakładu pracy np. w stołówce do zakończenia zmiany i przyjazdu autobusu. Oczywiście wcześniej odbił kartę, że zakończył pracę na rejestratorze czasu pracy. W czasie oczekiwania do przyjazdu autobusu np. w stołówce nagle źle się poczuł i został znaleziony nieprzytomny. Po przyjeździe pogotowia (drugie wezwanie) okazało się, że pracownik umarł.

Kto w tym przypadku odpowiada za pracownika?

Zakończył on świadczenie pracy, co potwierdził odbiciem karty, natomiast przebywał na terenie zakładu. Pracodawca wzywał 2-krotnie pogotowie (raz odmówiono przyjazdu, za drugim razem karetka przyjechała, ale było za późno).

2. Kto odpowiada za pracownika, który przebywa jeszcze na terenie zakładu pracy, czeka na transport i nie świadczy pracy (co potwierdził kartą na rejestratorze?)

3. Czy pracodawca zobligowany jest do organizowania transportu np. do domu, lekarza pracownikom w sytuacjach nie zagrażających zdrowiu i życiu (np. gdy pracownica odczuwa zwykłe dolegliwości kobiece i po prostu chce pojechać do domu odpocząć)?

Czy można w sytuacjach braku możliwości zorganizowania transportu, umożliwić mu oczekiwanie np. na autobus, kogoś z rodziny np. na portierni, stołówce, przy biurku kierownika, czy musi ktoś przy tym pracowniku być i go nadzorować?