Czy postanowienie wojewódzkiego konserwatora zabytków o wniesieniu zastrzeżeń należy traktować jako odmowę uzgodnienia?

Inwestor wystąpił z wnioskiem o pozwolenie na rozbiórkę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, który położony jest na obszarze wpisanym do gminnej ewidencji zabytków. Starosta w myśl art. 39 ust. 3 ustawy z 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186) – dalej pr. bud. wystąpił o uzgodnienie projektu do WKZ. W postanowieniu WKZ wniósł zastrzeżenia do wydania pozwolenia na rozbiórkę. Jednak z treści postanowienie nie wynika, że WKZ odmawia uzgodnienia. Przepis art. 39 pr. bud. stanowi wyjątek od zasady zawartej w art. 32 pr. bud. przewidującej, że wszelkich uzgodnień dokonuje inwestor. Wykładnia językowa cyt. normy, a zwłaszcza jej części traktującej, iż: pozwolenie na budowę lub rozbiórkę obiektu budowlanego wydaje organ administracji architektoniczno-budowlanej w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków, wskazuje, że uzgodnieniu podlega jedynie decyzja administracyjna, nie zaś projekt budowlany (por. B. Bodziony, P. Gniadzik, Prawo budowlane z komentarzem, ODIS "TUR", Jaktorów k/Warszawy 2004). Uzgodnienie, o którym mowa w art. 39 ust. 3 pr. bud. następuje w trybie art. 106 ustawy z 14.06.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2020 r. poz. 256) – dalej k.p.a., z zastosowaniem modyfikacji przewidzianych w art. 39 ust. 4 pr. bud.

Czy postanowienie o wniesieniu zastrzeżeń należy traktować jako odmowę uzgodnienia?