Czy polski ustawodawca nie popełnił błędu posługując się identyczną definicją beneficjenta rzeczywistego, jak zapisana w prawie unijnym?

Definicja beneficjenta rzeczywistego podana w ustawie o przeciwdziałanie praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu jest dokładnie taka sama jak w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z 20.05.2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE.

Czy jest to poprawne? Nasz ustawodawca powinien był dostosować dyrektywą do naszego porządku prawnego. Czy zatem jest właściwe, aby wprowadzić definicję beneficjenta rzeczywistego dokładnie w takim samym brzmieniu w jakim jest podana w dyrektywie UE bez dopasowania jej do naszego porządku prawnego?