Czy organ powinien wydać postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia o udzieleniu pomocy de minimis?

Przedsiębiorca wprowadzający produkty w opakowaniach w danym roku kalendarzowym wprowadził do obrotu produkty w opakowaniach o łącznej masie opakowań nieprzekraczającej 1 Mg. Powyższe zwalnia go z obowiązku uiszczenia opłaty produktowej (art. 6 ust. 3 w zw. z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z 13.06.2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz.U. z 2020 r. poz. 1114) – dalej u.g.o.o.o.), co stanowi pomoc de minimis. Dla udzielenia pomocy niezbędne jest przedłożenie dokumentów, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a i b u.g.o.o.o.

Jak powinien się zachować organ w następujących sytuacjach:

1) Przedsiębiorca złożył wskazane dokumenty, ale z uwagi na fakt, iż nic nie wprowadził do obrotu, to i tak nie jest zobowiązany do uiszczenia opłaty produktowej

2) Przedsiębiorca złożył wskazane dokumenty, a następnie złożył pismo o wycofaniu wniosku o pomoc de minimis, ponieważ nic nie wprowadził do obrotu. W rzeczywistości wniosek o udzielenie pomocy nie został przez niego złożony.

3) Przedsiębiorca złożył wskazane dokumenty, a następnie złożył wniosek o pozostawienie wniosku o udzielenie pomocy de minimis bez rozpoznania. W rzeczywistości wniosek o udzielenie pomocy nie został przez niego złożony.

Czy organ w przedstawionych sytuacjach powinien wydać postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia o udzieleniu pomocy de minimis?

Udzielenie przedmiotowej pomocy nie następuje na wniosek strony, wystarczające jest złożenie wskazanych dokumentów. W wyroku WSA w Warszawie z 22.05.2018 r., V SA/Wa 1689/17 rozstrzygnięto sprawę, w której podmiot przedłożył w terminie wymagane oświadczenie o wielkości otrzymanej pomocy de minimis, jednakże nie złożył jednocześnie formularza informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc de mimimis – uczynił to kilka dni później. Organ wydał wówczas postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia o pomocy de minimis, zaś sąd uznał, iż zachowanie organu było prawidłowe.