Czy organ po przeprowadzonej wizji terenowej i stwierdzeniu, że stan faktyczny na gruncie nie odbiega od projektu zagospodarowania, powinien umorzyć postępowanie w sprawie wyłączenia gruntu z produkcji rolnej?

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych - dalej u.o.g.r.l., wyłączenie z produkcji rolnej określonych użytków rolnych może nastąpić po wydaniu decyzji zezwalającej na wyłączenie. Starosta, wydając zezwolenie bazuje na projekcie zagospodarowania działki sporządzonym przez inwestora, tj. wyłącza grunty najczęściej zajęte pod sam budynek wraz z niezbędną infrastrukturą towarzyszącą. Grunty rolne zajęte pod zieleń nie są wyłączane z produkcji rolniczej. Po zakończeniu budowy inwestor zobligowany jest do dokonania inwentaryzacji budynku oraz dokonania stosownych zmian w danych ewidencji gruntów i budynków. W trakcie wykonywania inwentaryzacji, w wyniku pomiarów geodety, dochodzi do zmian użytków rolnych na użytki inne nierolne na powierzchni większej niż określona w decyzji zezwalającej na wyłączenie wydanej przez starostę przed uzyskaniem pozwolenia na budowę. Wskazane różnice wiążą się z tym, że geodeta w trakcie wykonywania inwentaryzacji budynku zalicza do użytku B tereny biologicznie czynne na działce. Po dokonaniu zmian w ewidencji na powierzchni większej niż w wydanej decyzji organ wszczyna z urzędu postępowanie w trybie art. 28 u.o.g.r.l. W terenie faktyczne trwałe wyłączenie gruntu odpowiada projektowi zagospodarowania działki dołączonemu do decyzji zezwalającej na wyłączenie. Jednak w obrębie działek znajdują się tereny biologicznie czynne zaliczone przez geodetę do użytku z grupy B, który nie jest gruntem rolnym.

Czy przedmiotowe grunty również powinny zostać wyłączone z produkcji rolniczej?

Czy za wyłączenie wskazanych gruntów organ powinien naliczyć stosowne opłaty?

Czy organ po przeprowadzonej wizji terenowej i stwierdzeniu, że stan faktyczny na gruncie nie odbiega od projektu zagospodarowania powinien umorzyć postępowanie?