Czy organ I instancji jest związany oceną prawną i wskazaniami zawartymi w wyroku w sprawie świadczenia pielęgnacyjnego?

Otrzymaliśmy z SKO prawomocny wyrok sądu w sprawie świadczenia pielęgnacyjnego, którym to uchylono decyzję SKO oraz naszą decyzję.

W uzasadnieniu sąd uznał, że nie zostały wyjaśnione wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Sprawa dotyczy wnuczki starającej się o świadczenie na babcię, a żyje córka tej Pani, która jest na emeryturze i zajmuje się również chorym mężem, ale nie pobiera oprócz emerytury świadczeń w związku z opieką nad mężem. WSA przytoczyło art. 132 ustawy z 25.02.1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1359) – dalej k.r.o.

Z wytycznych Sądu wynika, że powinniśmy przeprowadziliśmy wywiad sąd nakazał w przypadku ustalenia przez organ ze córka nie jest w stanie sprawować opieki nad mamą mając na względzie art. 132 k.r.o. przyjąć że zaktualizował się obowiązek alimentacyjny skarżącej, która co pozostaje bezsporne opiekę sprawuje nad babcią. Nie można opierać się na literalnym brzmieniu art. 17 ust. 1a ustawy z 28.11.2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 111 z późn. zm.) – dalej u.ś.r., gdyż ograniczenia tego nie można stosować w sytuacji, gdy preferowany przez ustawodawcę opiekun z obiektywnych przyczyn nie może realizować swych obowiązków, a obowiązki te sprawuje inna osoba.

Zbyt formalistyczna wykładnia przepisów powoduje naruszenie przepisów post. art. 7, art 77 § 1, art. 103 ustawy z 14.06.1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2020 r. poz. 256). Należało ustalić czy opiekę jest w stanie sprawować córka w sposób obiektywny jakie ma warunki mieszkaniowe, rodzinne, sytuacja zdrowotna, czy rzeczywiście wyklucza opiekę nad matką. Opierając się na wywiadzie i innych dowodach. Należy zwrócić uwagę, że osoba wymagająca opieki jest leżąca, nie można dlatego pominąć kwestii odległości do miejsca zamieszkania matki od córki (wyrok WSA Lublin 21.08.2020 r., II SA/Lu 220/20, CBOSA) ustalić sytuację materialną córki przywołany art. 135 § 1 k.r.o.

W rozstrzygnięciu podane są także wyroki NSA z 5 listopada 2015 r., I OSK 1062/14, z dnia 13.11.2015 r., I OSK 1230/14, z dnia 21.06.2017 r., I OSK 829/16 (orzeczenia.nsa.gov.pl).

Czy teraz mamy bezwzględnie przyznać stronie świadczenie, czy możemy odmówić i strona ma prawo odwołania znów do SKO?