Czy niespełnienie jednego, bądź nawet kilku parametrów charakteryzujących zakres stosowania normy nie wyklucza jej stosowania, szczególnie gdy brak innej metody pomiaru?

Czy w świetle przepisów rozporządzenia Ministra Środowiska z 7.11.2014 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody, wraz z późniejszymi zmianami (Dz.U. z 2014 r. poz. 1542) oraz dedykowanej do wykonywania okresowych pomiarów stężenia pyłu oraz strumienia objętościowego gazów polskiej normy PN-Z-04030-7:1994 Ochrona czystości powietrza. Badania zawartości pyłu. Pomiar stężenia i strumienia masy pyłu w gazach odlotowych metodą grawimetryczną, niespełnienie jednego, bądź nawet kilku parametrów charakteryzujących zakres stosowania normy nie wyklucza jej stosowania, szczególnie gdy brak innej metody pomiaru?

WIOŚ nie chce uznać wyników okresowych pomiarów emisji do powietrza z kotła w ciepłowni (obowiązek wynikający z art. 147 ust. 1 ustawy z 27.04.2001 r. Prawo Ochrony Środowiska (Dz.U. z 2020 r. poz. 1219) - dalej p.o.ś. ze względu na to, że podczas wykonywania pomiaru wartość ciśnienia dynamicznego przepływu gazu w przekroju pomiarowym była niższa od 10 Pa, co stanowi jeden z warunków pozwalających zakwalifikować pomiar jako "Techniczny". Laboratorium pomiarowe, posiadające akredytację zgodną z normą PN-EN/ISO 17025 twierdzi, że "Dopuszczalna emisja zanieczyszczeń dla źródeł energetycznego spalania paliw została określona w postaci standardów emisyjnych wyrażonych w mg/m3 w przeliczeniu na 6% tlen odniesienia. Wartość ta, w odróżnieniu od strumienia masowego zanieczyszczeń (kg/h), będącego iloczynem stężenia oraz natężenia przepływu gazu, nie zależy od strumienia objętościowego spalin (m3/h). Tym samym zaklasyfikowanie pomiaru jako "Orientacyjny" nie wpływa na możliwość oceny dotrzymania standardów emisyjnych na kotle węglowym."

Czy wobec powyższych faktów WIOŚ mam podstawy, żeby nie uznać wyników pomiarowych?