Czy należy przyznać prawo do zasiłku pielęgnacyjnego od marca br., ponieważ do lutego br. świadczenie jest przyznane na podstawie decyzji przedłużającej w związku z COVID-19?

Pani X miała przyznany zasiłek pielęgnacyjny do 30.11.2020 r. w związku z legitymowaniem się orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS o niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Ponieważ przed upływem terminu ważności ww. orzeczenia zainteresowana złożyła w ZUS-ie wniosek o ustalenie uprawnień do świadczeń emerytalno-rentowych na dalszy okres, tutejszy Organ zmienił decyzję przyznającą zasiłek pielęgnacyjny i zgodnie z art. 15zc ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych z przyczyn związanych z przeciwdziałaniem COVID-19 (Dz.U. 2020 r. poz. 1842), przedłużył zasiłek o trzy miesiące, tj. do 28.02.2021 r. (inaczej niż w przypadku decyzji przedłużających zasiłek pielęgnacyjny na podstawie art. 15h ust. 1 specustawy COVID-19 do upływu 60. dnia od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, jednak nie dłużej niż do dnia wydania nowego orzeczenia o niepełnosprawności albo orzeczenia o stopniu niepełnosprawności).

Dnia 09.12.2020 r. do organu wpłynął wniosek Pani X o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego wraz z nowym orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS, które zalicza ją nadal do osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji do grudnia 2022 r.

Czy rozpatrując złożony wniosek w decyzji należy przyznać prawo do zasiłku pielęgnacyjnego od 01.03.2021 r., ponieważ do lutego 2021 r. świadczenie jest przyznane na podstawie decyzji przedłużającej?

Czy jakieś inne rozwiązanie jest lepsze?