Czy można odmówić klientce przyznania zasiłku stałego z powodu podejrzenia marnotrawienia lub wykorzystania niezgodnie z przeznaczeniem?

Klientka pobiera zasiłek stały. Podczas wywiadu kontrolnego w czerwcu 2017 r. ustalono, że klientka ponownie od kilku miesięcy wpadła w ciąg narkotykowy i alkoholowy (rok była na odwyku). Klientka oświadczyła, że wzięła kredyt (3400 zł), który przekroczył 5-krotność kryterium dochodowego. Kredyt klientka wzięła w listopadzie 2016 r. Klientka miała dostarczyć umowę kredytu z bankiem w celu zweryfikowania kwoty. Zobowiązałam klientkę do podjęcia leczenia szpitalnego. Klientka zadzwoniła, że przyjęto ją na oddział w szpitalu psychiatrycznym.

1. Czy na podstawie art. 11 ustawy o pomocy społecznej można odmówić klientce przyznania zasiłku stałego, z uwagi ona obawę, że świadczenie będzie wykorzystane na narkotyki i alkohol? Czy wziąć pod uwagę okoliczność współpracy (klientka poszła na odwyk) i jej nie odmawiać?

2. Czy wystarczy tylko oświadczenie klientki o wysokości wziętego kredytu, czy potrzebny jest dowód w postaci umowy z bankiem? Możliwe, że klientka tego dokumentu nie dostarczy, pomimo wysłanego zawiadomienia o uzupełnieniu braków formalnych, a poza tym klientka obecnie przebywa w szpitalu. Więc sprawa może się przewlec. A muszę naliczyć jej nienależnie pobrane świadczenie.

3. Pobrane świadczenie. Czy w wywiadzie czerwcowym można zrobić i zmianę decyzji i zwrot nienależnie pobranych świadczeń? Czy zachować porządek: zmienić decyzję od miesiąca listopada 2016 r., po uprawomocnieniu, zrobić kolejny wywiad i ustalić zwrot nienależnie pobranych świadczeń? Jak w ogóle zmienić decyzję? Czy od daty listopad 2016 r. (jaka będzie wówczas podstawa?) czy od lipca 2017 r. Klientka jest osobą prowadzącą jednoosobowe gospodarstwo domowe i jej dochodem jest zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153 zł. Zasiłek stały otrzymuje w wysokości 481 zł miesięcznie.