Czy konieczne jest stosowanie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu do gabinetów weterynaryjnych?

Zgodnie z art. 11a ustawy z 21.08.1997 r. o ochronie zwierząt i przyjętym na jej podstawie gminnym programie opieki nad zwierzętami bezdomnymi i zapobieganiu bezdomności zwierząt – gmina ma obowiązek zlecić lekarzowi weterynarii wykonanie usług w zakresie: zapewnienia całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadku zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt, sterylizacji/kastracji kotów wolno żyjących i ich leczenie, sterylizacji/kastracji psów właścicielskich, eutanazji zwierząt.

Czy w świetle w/w obowiązków gmina, w przypadku gdy w wyniku rozeznania cenowego zleci wykonanie w/w usług lekarzowi weterynarii, który świadczy swoje usługi prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą i nie zatrudnia przy wykonywaniu w/w usług żadnych pracowników ani zleceniobiorców – winna wobec lekarza stosować przepisy o minimalnym wynagrodzeniu, tzn. za godzinę wykonywania usług płacić w 2019 r. nie mniej niż 14,70 zł?

Oczywiście nie wliczając do powyższej kwoty – kosztów leków, materiałów, karmy, kosztów transportu itd.

Czy w ogóle jest konieczne stosowanie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu do gabinetów weterynaryjnych, o których mowa powyżej – w szczególności w przypadku np. usługi polegającej na zapewnieniu całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadkach zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt (gdzie de facto płaci się za gotowość) bądź też w sytuacji gdy trzeba faktycznie zapewnić całodobową opieką weterynaryjną choremu zwierzęciu (co może trwać nawet kilka dób)?

Powyższe zapytanie dotyczy również innych usług – lekarz weterynarii podaje stawki ryczałtowe np. ryczałt za sterylizację kotki, wliczając w to również koszty leków, sprzętu itp., a nie samej usługi.