Czy istnieje możliwość, aby niewielkich kosztów pośrednich nie rozbijać na poszczególne lata podatkowe?

Spółka z o.o. o przychodach miesięcznych ok. 10.000.000 zł, chciała by wprowadzić uproszczenie do polityki rachunkowości w odniesieniu do rozliczeń międzyokresowych, tj. jeżeli prognozowany miesięczny odpis nie przekracza 500 zł to cały koszt jest ujmowany w jednym miesiącu.

Czy koszty pośrednie (zgodnie z def. ust. CIT) przekraczające dany rok podatkowy można zaliczać do jednego roku podatkowego?

Zdaniem spółki ustawa o CIT nie zezwala na stosowanie takiego uproszczenia. Spółka stosuje uproszczoną metodę wpłaty zaliczek na podatek dochodowy (12 równych rat). Zgodnie z ustawą, koszty pośrednie należy podzielić proporcjonalnie pomiędzy okresami podatkowymi, np. w 2016 r. rozliczyć 150 zł oraz w 2017 r. pozostałe 250 zł (kwoty przykładowe). Z poziomu ustawy o rachunkowości koszty takie można uznać za nieistotne dla wyniku finansowego i ująć w ramach jednego roku obrotowego. Przepisy ustawy o CIT nie definiują jednak poziomu istotności (ani innej możliwości uproszczenia rozliczeń takich kosztów) i co za tym idzie zmuszają podatników do nadmiernie szczegółowego ewidencjonowania i rozliczania kosztów pomiędzy latami podatkowymi kwot mało istotnych nawet z punktu widzenia zobowiązania podatkowego.

Czy spółka zawsze jest zobligowana do proporcjonalnego rozdzielania kosztów pośrednich pomiędzy lata podatkowe bez względu na kwotę kosztu miesięcznego/rocznego w kontekście wysokości jej przychodów w danych latach podatkowych?