Czy firma wykonująca otwór wiertniczy właściwie uznała, że w nie należy kwalifikować przedsięwzięcia jako mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko i nie ma podstaw do uzyskiwania dla niego DŚU?

Firma wykonała otwór wiertniczy o głębokości przekraczającej 1500 m. Jest to tzw. otwór poszukiwawczy. W rozporządzeniu Rady Ministrów z 10.09.2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko - dalej r.p.z.o.ś. jest wymienione poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin wykonywane metodą otworów wiertniczych o głębokości większej niż 1000 m na obszarach objętych wybranymi formami ochrony przyrody (w tym np. parku krajobrazowego). Otwór (tj. lokalizacja otworu na powierzchni oraz placu, z którego był on wiercony) zlokalizowany jest poza obszarami form ochrony przyrody oraz ich otulinami. Z uwagi na uwarunkowania geologiczne otwór nie został jednak wywiercony idealnie pionowo, ale pod pewnym kątem względem powierzchni terenu, co sprawia, że część otworu (znajdująca się na znacznej głębokości, tj. poniżej 1000 m) przebiega pod terenem parku krajobrazowego. Firma, która wykonała otwór, nie uzyskiwała przed jego wierceniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (ponieważ lokalizacja otworu na powierzchni nie znajduje się na terenie żadnej formy ochrony przyrody).

Czy firma wykonująca otwór właściwie uznała, że w opisanej sytuacji nie należy kwalifikować przedsięwzięcia jako mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko i nie ma podstaw do uzyskiwania dla niego decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach?

Czy na okoliczność takich sytuacji (tj. otworów nazywanych czasem otworami kierunkowymi) publikowane były jakieś wytyczne czy też oficjalne interpretacje przepisów (np. ministerialne, GDOŚ)?