Czy fakt, że pracownicy obcej narodowości mają trudniej w porównaniu do pracowników narodowości polskiej wystarczy do zróżnicowania wynagrodzeń?

Firma zza granicy otworzyła w Polsce oddział. Do oddziału na okres 3 lat oddelegowani zostali pracownicy ze spółki matki. Spółka matka znajduje się w Azji. Pobyt pracowników delegowanych odbywa się na podstawie zezwolenia na pracę typu C. Oddział w Polsce planuje zatrudnić ponadto ok. 1500 pracowników z Indii, Filipin i Malezji. W oddziale pracują również i wciąż są zatrudniani pracownicy polscy/lokalni. Pracodawca gwarantuje pracownikom oddelegowanym (pozwolenie C) oraz pracownikom z Indii, Filipin i Malezji (pozwolenie A) zakwaterowanie oraz trzy posiłki dziennie. Pracownicy oddelegowani nie partycypują w kosztach, płacą więc podatek od całości kwoty zakwaterowania i wyżywienia. Z płacenia ZUS są zwolnieni na podstawie umowy dwustronnej o zabezpieczeniu społecznym pomiędzy Polską a państwem delegującym. Natomiast pracownicy z Indii itd. partycypują w kosztach w symbolicznej kwocie.

Czy polscy pracownicy, nie mając zapewnionego zakwaterowania i wyżywienia, są dyskryminowani przez pracodawcę?

Firma wychodzi z założenia, że polscy pracownicy mieszkają w okolicy siedziby firmy we własnych domach i mają nieporównywalnie łatwiejszą sytuację w kwestii zorganizowania sobie wyżywienia. Czy słusznie?