Czy fakt wytworzenia środka trwałego (budynku mieszkalnego) powoduje, że nie ma możliwości zastosowania stawki amortyzacji w wysokości 10%?

Osoba fizyczna ma spór z urzędem skarbowym (stan prawny obowiązujący w 2003 i 2004 r.).

Czy do wybudowanego przez podatnika w 1991 r. budynku mieszkalnego, przeznaczonego następnie w 2001 r. do jego działalności gospodarczej, można uznać, że budynek taki uznaje się za używany?

Czy fakt wytworzenia środka trwałego (budynku mieszkalnego) powoduje, że nie ma możliwości zastosowania stawki amortyzacji w wysokości 10%?

Urząd skarbowy twierdzi, że dla takiej nieruchomości (wybudowanej we własnym zakresie) nie dochodzi do spełnienia warunku nabycia i używania takiego środka (budynku mieszkalnego), przez 60 miesięcy przed wprowadzeniem go po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych.

W pewnych okolicznościach, u.p.d.o.f. nakazuje ustalać wartość początkową w wysokości określonej przez biegłego. Stosownie bowiem do treści art. 22g ust. 9 ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia na podstawie art. 22g ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej przez biegłego, powołanego przez podatnika. Przy czym biegły, określając wartość początkową takiego środka trwałego, ma obowiązek wziąć pod uwagę ceny rynkowe. Tak właśnie postąpił podatnik i od tak ustalonej wartości przyjął 10% stawkę amortyzacyjną.