Czy całkowicie ubezwłasnowolnioną można uznać za osobę samotnie gospodarującą, o której mowa w przepisach ustawy o pomocy społecznej?

Wniosek o zasiłek stały ze świadczeń pomocy społecznej złożył opiekun prawny (matka) osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej legitymującej się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności (m.in. orzeczono konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji). Osoba jest całkowicie ubezwłasnowolniona, jej dochodem jest zasiłek pielęgnacyjny i dotychczas zasiłek stały – osoba ta prowadziła dotąd jednoosobowe gospodarstwo domowe. Ustalono sytuację osoby poprzez przeprowadzenie wywiadu środowiskowego. Ustalono m.in., że jest to osoba całkowicie zależna od osób trzecich i nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować. Wymaga pomocy we wszystkich czynnościach życia codziennego. Mieszka wraz z matką. W sytuacji gdyby traktować go nadal jako osobę samotnie gospodarującą przysługuje mu zasiłek stały. W sytuacji gdyby uznać, że prowadzi z matką – opiekunem prawnym wspólne gospodarstwo, łączny dochód przekracza kryterium dochodowe.

Czy w sytuacji całkowitego ubezwłasnowolnienia osoby, wobec stwierdzenia, że osoba ta jest całkowicie zależna od innych osób, ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności, można uznać, że jest osobą samotnie gospodarującą, o której mowa w przepisach ustawy o pomocy społecznej?

Czy w analogicznej sytuacji, gdyby ta osoba mieszkała oddzielnie, byłaby osobą samotnie gospodarującą, o której mowa w przepisach ustawy o pomocy społecznej?